Oeps is het al zo lang geleden? Hmmmm zeker druk geweest, druk met van alles en nog wat. Met zijn ups en downs. Afgelopen periode weer een tante overleden, iets waar wij eigenlijk niet op hadden gerekend en zeker nog niet hadden verwacht, 71 mocht ze worden. Een hartstilstand, eigenlijk nog een mooie dood, geen ellende van ziekenhuizen, dat had ze al genoeg gehad. Maar ja geen kinderen, Ik heb er nog een tijdje in huis gewoond, Martin later ook. Ze is de zus van mijn moeder en oom, mijn oom van wie zijn vrouw 6 weken ervoor overleed, erg sneu allemaal. En we moesten ook haar huis leeg halen, weet je wat er na 47 jaar tevoorschijn komt? Dingen waarvan je geeneens wist dat het ooit mode was en oeps, ook nog zat spul van Carmen en mij.
Door dit alles was de zin in kerst eigenlijk wel min of meer verdwenen. Ook door het feit dat het nu nog ongeveer 7 tot 10 graden is en we in herfststormen zitten, uhmmmmm wat mis is? Ach ja volgend jaar weer.
Druk dus, Ik heb ondertussen een controle van mijn gebitje gehad, deze was goed, geen achteruitgang, dat is goed! En ondertussen heb ik ook een spalk gekregen, tandjes zitten weer vaster en kan weer veiliger een hap nemen. En niet te vergeten: IK BEN TANTE GEWORDEN! Sofia heet ze, een pittige tante ;) Charlotte en Nathan zijn trotse en behulpzame nicht en neef.
Ow ja heb ook nog een controle in het ziekenhuis gehad, hier was ook alles goed. Dit was voor het eerst in het nieuwe ziekenhuis, mooi geworden, maar groot! Ach alles went ;)
Hmm nog meer? Ja dat ook nog, ik had een nieuwe baan en toch niet. Nja niet al te lang druk over maken, negatieve energie kost teveel energie en er was toch niks aan te veranderen. Dus! en dan? Nou ik ga nu een eigen kantoor starten, spannend? rete! zin in? JA! In wat? Belastingen en administraties, in februari as, dus roept u maar! Invulling qua naam enz komt nog.
En ach er is nog zoveel meer gebeurd, maar nu maar eerst op naar een nieuw jaar, vanavond feesten en het nieuwe jaar proostend inluiden, hopelijk wordt het een succesvol jaar met veel te benutte kansen, veel geluk, liefde en bovenal gezondheid! Goede jaarwisseling iedereen!
XXX
dinsdag 31 december 2013
maandag 30 september 2013
Het heeft ook zo zijn voordelen
Kanker brengt veel ellende teweeg, chemo brengt veel ellende teweeg. Chemo brengt zoveel ellende teweeg, mensen die het hebben ondergaan zullen zich bij een volgende keer afvragen of ze het weer zomaar willen of dat de afweging nog zorgvuldiger wordt.
Naast dat chemo vaak betekent dat iemand weer schoon wordt, betekent het ook vaak kaalheid. Kaalheid is uiteraard een heet hangijzer voor voornamelijk de vrouwen, een uitzondering daargelaten ;). Zoals besproken was het mij ook gegarandeerd, een kale kop, maar heeft mijn geweldige dikke bos ervoor gezorgd dat ik uiteindelijk met een iets dunner bosje door het leven ging. Zoals ook onlangs besproken kwam het nieuwe haar weer tussendoor gegroeid. Om een vriend te citeren: "Lupe je ziet er niet uit, doe er wat aan, je bent net een vogelverschrikker" EN BEDANKT! Maar nee, hij had gelijk, ik had het zelf ook al geconstateerd en met Martin erover gehad. Ook al een keer met de kapster, zij stelde destijds al voor, als je eraan toe bent dan knip ik er een groter stuk vanaf, is beter voor je haar. Dus vorige week dinsdag was het zover. Er is een flink stuk vanaf gegaan, Nathan dacht ik ruim maar meteen op, af kan er niet meer aan. ik kon nog net de helft op de foto zetten.
Hierbij het resultaat, niet super duidelijk, maar het is een impressie.
Maar ik ben heeeeeeeeel blij met mijn nieuwe coupe, krullen en een "woeste" coupe. En iedereen die er wat van zegt is er zeer positief over, kreeg zelfs te horen een hele verbetering (heeeeel complimenteus) en het benadrukt je persoonlijkheid, whahahahaha. Dus geslaagd!
Chemo brengt dus ook krullen met zich mee, en hier is en staat dat niet verkeerd.
Dit weekend was een weekend van de uitersten. Ik kreeg een aantal lang verwachtte berichten waaronder het feit dat er een officiële zaak is gestart naar aanleiding van mijn gebit.
Ook ben ik gezellig bij mijn hoogzwangere zusje op visite geweest, nog maar max 3 weken en dan ben ik weer tante, heb er zo zin in!!!!! Lekker knuffelen, wiegen en kroelen. Zodra de sirene afgaat of het begint te stinken kan ik de kleine weer afgeven, heerlijk!!!
En helaas is dit weekend ook een tante van ons overleden, ze lag al enige tijd in het ziekenhuis, hoop op beter worden was er al niet meer, maar eigenlijk nog veels te jong om te overlijden.
Zo liggen dood en leven dus heel dicht bij elkaar.
En och jullie willen het nog niet horen, maar morgen is het 1 oktober, nog maar 2,5 mnd en dan is het KERST! Oke, eerst de herfst doorstaan, en met het intreden van de meteorologische herfst is het ook echt herfst geworden, heerlijk met de kinderen en hond wandelen en ze eikeltjes, kastanjes enz laten zoeken. Heel fijn weer zo. Maar winter is ook wel lekker, niet dat ik van de kou ben, maar met kerst eindelijk een pak sneeuw? Ja dat vind ik wel wat.
Of verklaren jullie mij nu voor gek?
Naast dat chemo vaak betekent dat iemand weer schoon wordt, betekent het ook vaak kaalheid. Kaalheid is uiteraard een heet hangijzer voor voornamelijk de vrouwen, een uitzondering daargelaten ;). Zoals besproken was het mij ook gegarandeerd, een kale kop, maar heeft mijn geweldige dikke bos ervoor gezorgd dat ik uiteindelijk met een iets dunner bosje door het leven ging. Zoals ook onlangs besproken kwam het nieuwe haar weer tussendoor gegroeid. Om een vriend te citeren: "Lupe je ziet er niet uit, doe er wat aan, je bent net een vogelverschrikker" EN BEDANKT! Maar nee, hij had gelijk, ik had het zelf ook al geconstateerd en met Martin erover gehad. Ook al een keer met de kapster, zij stelde destijds al voor, als je eraan toe bent dan knip ik er een groter stuk vanaf, is beter voor je haar. Dus vorige week dinsdag was het zover. Er is een flink stuk vanaf gegaan, Nathan dacht ik ruim maar meteen op, af kan er niet meer aan. ik kon nog net de helft op de foto zetten.
Hierbij het resultaat, niet super duidelijk, maar het is een impressie.
Maar ik ben heeeeeeeeel blij met mijn nieuwe coupe, krullen en een "woeste" coupe. En iedereen die er wat van zegt is er zeer positief over, kreeg zelfs te horen een hele verbetering (heeeeel complimenteus) en het benadrukt je persoonlijkheid, whahahahaha. Dus geslaagd!
Chemo brengt dus ook krullen met zich mee, en hier is en staat dat niet verkeerd.
Dit weekend was een weekend van de uitersten. Ik kreeg een aantal lang verwachtte berichten waaronder het feit dat er een officiële zaak is gestart naar aanleiding van mijn gebit.
Ook ben ik gezellig bij mijn hoogzwangere zusje op visite geweest, nog maar max 3 weken en dan ben ik weer tante, heb er zo zin in!!!!! Lekker knuffelen, wiegen en kroelen. Zodra de sirene afgaat of het begint te stinken kan ik de kleine weer afgeven, heerlijk!!!
En helaas is dit weekend ook een tante van ons overleden, ze lag al enige tijd in het ziekenhuis, hoop op beter worden was er al niet meer, maar eigenlijk nog veels te jong om te overlijden.
Zo liggen dood en leven dus heel dicht bij elkaar.
En och jullie willen het nog niet horen, maar morgen is het 1 oktober, nog maar 2,5 mnd en dan is het KERST! Oke, eerst de herfst doorstaan, en met het intreden van de meteorologische herfst is het ook echt herfst geworden, heerlijk met de kinderen en hond wandelen en ze eikeltjes, kastanjes enz laten zoeken. Heel fijn weer zo. Maar winter is ook wel lekker, niet dat ik van de kou ben, maar met kerst eindelijk een pak sneeuw? Ja dat vind ik wel wat.
Of verklaren jullie mij nu voor gek?
vrijdag 6 september 2013
6-9-2012 : 6-9-2013
Voor velen zal deze dag als ieder andere zijn, terecht. Voor mij toch een bescheiden feestje, vandaag alweer 1 jaar schoon!!!!
Wat gaat de tijd snel! Wat is er veel gebeurd en wat ben ik al weer ver. Oke, een jaar geleden dacht ik er nu alweer te zijn, onderweg geleerd dat het niet zo snel gaat en nu zeer tevreden met waar ik sta.
Dus nu maar op naar de eerste 10 jaar!
De 10 jaar waarin wij Charlotte succesvol de basisschool zie doorlopen, Nathan ook, wij de 40 passeren, maar zeker de 50 nog niet aantikken. Wij iig nog een aantal van onze dromen/wensen waar gaan maken, hopelijk een paar mooie reizen gaan maken. En dat allemaal in goede gezondheid.
Dat de tijd snel gaat was deze week heel duidelijk. Charlotte moest er deze week ook aan geloven, ze zit op de kleuterschool! En tjonge wat een zin had ze en wat was ze er aan toe. Tomeloos veel energie heeft ze en blijft ze houden, dat kan ze nu deels kwijt op school. Eerst afwachtend, ontwijkend, stoer spelend ipv gaan zitten op haar plek. Vanochtend ging ze meteen zitten op haar plekje, ze vind het hartstikke leuk. Maandag hebben we de 1e informatie avond en deze fase is dus ook voor ons begonnen.
En nog maar max 6 weken en we zijn tante en oom, zo'n zin in! Lekker knuffelen met zo'n klein hummeltje, maar al blèrend en met gebroken nachten achter latend ;)
Voor iedereen een fijn weekend!
Wat gaat de tijd snel! Wat is er veel gebeurd en wat ben ik al weer ver. Oke, een jaar geleden dacht ik er nu alweer te zijn, onderweg geleerd dat het niet zo snel gaat en nu zeer tevreden met waar ik sta.
Dus nu maar op naar de eerste 10 jaar!
De 10 jaar waarin wij Charlotte succesvol de basisschool zie doorlopen, Nathan ook, wij de 40 passeren, maar zeker de 50 nog niet aantikken. Wij iig nog een aantal van onze dromen/wensen waar gaan maken, hopelijk een paar mooie reizen gaan maken. En dat allemaal in goede gezondheid.
Dat de tijd snel gaat was deze week heel duidelijk. Charlotte moest er deze week ook aan geloven, ze zit op de kleuterschool! En tjonge wat een zin had ze en wat was ze er aan toe. Tomeloos veel energie heeft ze en blijft ze houden, dat kan ze nu deels kwijt op school. Eerst afwachtend, ontwijkend, stoer spelend ipv gaan zitten op haar plek. Vanochtend ging ze meteen zitten op haar plekje, ze vind het hartstikke leuk. Maandag hebben we de 1e informatie avond en deze fase is dus ook voor ons begonnen.
En nog maar max 6 weken en we zijn tante en oom, zo'n zin in! Lekker knuffelen met zo'n klein hummeltje, maar al blèrend en met gebroken nachten achter latend ;)
Voor iedereen een fijn weekend!
dinsdag 13 augustus 2013
17 februari
17 februari 2012 kregen wij te horen dat ik kanker had, zoals al eerder beschreven gaan dan alle emoties door je heen, alles gebeurd met je en je weet niet waar je het zoeken moet. Die middag werd bekend dat Prins Friso bedolven was geraakt onder een lawine en er erg slecht aan toe was. Ik heb de maanden erna geknokt om te overleven, voor mijzelf, mijn gezin, mijn familie en vrienden. Ik heb het geluk dat ik er weer schoon uit gekomen ben en nu iedere dag kan genieten van mijn gezin en alles en iedereen om mij heen, mijn kinderen hebben ook het geluk dat ze hun moeder zien terwijl ze opgroeien.
Helaas is gisteren bekend geworden dat dit niet zo is voor de Koninklijke familie en dan uiteraard zijn gezin in het bijzonder, hoewel het uiteraard beter is, ben ik dan van mening, is en blijft het sneu. Sneu voor iedereen maar in het bijzonder zijn kinderen, die zullen alle aankomende momenten, bijzonder of niet, nooit meer kunnen delen met hun vader.
Hierbij dan ook voor iedereen alle sterkte toegewenst.
Helaas is gisteren bekend geworden dat dit niet zo is voor de Koninklijke familie en dan uiteraard zijn gezin in het bijzonder, hoewel het uiteraard beter is, ben ik dan van mening, is en blijft het sneu. Sneu voor iedereen maar in het bijzonder zijn kinderen, die zullen alle aankomende momenten, bijzonder of niet, nooit meer kunnen delen met hun vader.
Hierbij dan ook voor iedereen alle sterkte toegewenst.
zaterdag 3 augustus 2013
Werd het tijd?
Ja hè?! 2 maanden heb ik niks van mij laten horen, maar ja tijd gaat snel als je druk bezet bent.
Laten we het maar in een vogelvlucht doen:
Wij gingen met vakantie, hopend op zon, maar slecht weer voorspeld. Maar gelukkig, geen sneeuw, modderstromen of andere drama, 1 dag regen en verder heerlijk weer. Onze vakantie was ook heerlijk, de kinderen hebben echt genoten, heerlijk met andere kinderen spelen, iedere dag het zwembad, wat wil je nog meer! Ik kreeg tijdens de vakantie al te horen dat ik de 20e en 25e juni de behandelingen bij de parodontoloog kreeg, eerst rechts en daarna links en daarna nog wat afspraken qua controles enz.
Dus de parodontoloog. Ik werd plat gespoten, de 2e x dubbel omdat ik nog wat voelde. Geweldig, ik heb er niks van gevoeld en zou er zo weer gaan liggen. De schade? rechts 3 kiezen eruit, bij 1 zat geen bot meer en ik moest daarom ook een maand lang uitkijken met snuiten van mijn neus, er zat alleen nog een vliesje tussen neus en kaakholte.
Links 2 verstandskiezen eruit, omdat die wat lastiger zitten is het trekken ook wat lastiger. En voor de rest hebben ze alle tanden schoongemaakt. Dit alles werd begeleid door een heerlijke antibiotica cocktail voor een week lang, 3 maal daags. 13 augustus mag ik terug komen voor de finale, de controle waaruit gaat blijken of het succesvol was.
Ik weet dat ik links nog een kies heb zitten waar een flinke gat in zit, mocht de behandeling nou succesvol zijn dan is het nog afwachten of de tandarts deze wil behouden of omwille van de rest gaat trekken.
En ow ja, om even alle reclames en onzin te ontzenuwen, een oral b of philips tandenborstel, maakt geen verschil, sterker nog, indien je normale tanden hebt en geen last hebt van je tandvlees kun je volstaan met de simpele elektrische variant van 1 van beide merken. Maar ja die vlieger gaat voor mij niet meer op.
Heb ik er profijt van? Merk ik er iets van? Ik denk/vind van wel. Ongemerkt had ik hiervoor nog wel eens last van wat pijntjes, die heb ik nu niet meer. En naar mijn idee zitten de tanden weer wat vaster. Dus fingers crossed.
Verder?
Charlotte is 4 geworden! JA ja onze kleine meid 4. Zo zeg wat gaat de tijd hard. In de week voordat ze 4 werd moest ze haar laatste prik ophalen. Gelijk weer door de keuring heen en ja ja, ik moet dit blijven vertellen, niet omdat het mij dwars zit, maar omdat ik het hilarisch vind. Ze heeft namelijk obesitas, whahahahahahah. En dan ook nog serieus de vraag: "wat denkt u daar aan te doen, mevrouw" Uh????? niks, u ziet mij, u kunt mijn man, Charlotte heeft onze en vooral mijn genen. En ja mijn huidige gewicht komt door mijn bourgondische levensstijl, maar die van mijn dochter door haar genen, een tomaat is er nog steeds niet in light variant, een wortel en komkommer ook niet en dat zijn toevallig haar lieveling snacks. Nou ja dat was ze dan gelukkig met me eens. En eindelijk waren ze het ook met mij eens dat er eens wat verder naar haar gekeken moet worden dan ze tot nu toe hebben gedaan. Dat haar gedrag toch niet altijd conform de grafiekjes zijn en dat ze toch een tik heeft meegekregen van mijn ziekteproces. Simpel voorbeeld, ze blijft maar vragen of ik wel terugkom van het werk, sporten, dokter en of ik haar wel op kom halen. Nog nooit gehad, sinds vorig jaar wel. Daarnaast blijf ik het vermoeden van hsp houden, dus verder kijken is wel goed.
En we waren 6 juni 5 jaar getrouwd, 5 jaar alweer
En dan komt de standaardopmerking, hoe..... Nou hoe houden we het met elkaar uit? Voor ons een weet ;)
En ja ik was ook onlangs jarig, Martin is over een paar weken jarig, dus het was tijd voor een feestje. Die hebben wij vorige week gevierd, met vele vrienden en familie van beide kanten. Gezellig dat het was! Helaas kun je zelf dan weinig tijd doorbrengen met je gasten, maar de afspraken staan al.
Het feestje werd de maandag voortgezet, Martin mocht rijden in een Ferrari, daarmee gaan alle clichés op en savonds het vlees wat ontdooit was opgemaakt.
1,5 week geleden had ik een controle afspraak in de oude Isala, de volgende staat gepland in uiteraard de nieuwe en ik ben dus voor 3 maand goedgekeurd. Dit x was die wat spannender, omdat mijn bioptwond wat opspeelde, dus ik wilde wel even de zekerheid krijgen van de arts. Toch eens nagevraagd hoe het zit qua verkleuringen op mijn huid, veroorzaakt door Levi, pleisters, knielen enz, helaas pindakaas, weglekken pigment en dat verdwijnt niet meer.
Ik sport nu een 1,5 maand. In Zwolle, samen met vele collega's en bekenden kwam ik later achter, hahaha. Maar het gaat steeds beter, kon merken dat het onbewust alweer bijna 2 maand had stil gelegen, maar na 2 weken was ik weer op niveau. Heerlijk is het, evenals de fiest die ik nu weer gebruik, karretje erachter en gaan. De kinderen vinden het ook super, ik alleen minder als ze ruzie maken.
En werk, ik werk inmiddels weer 4 dagen afgerond 6 uur, iets meer, omdat er wat arbeidstherapeutisch over komt, maar dat even terzijde. En daarbij ga ik van die 4 dagen nu 2 dagen naar Utrecht. Gelukkig is het zomer en heeft de a28 vanaf Amersfoort 3 banen. Het is pittig, ik merk aan allerlei klachten dat mijn lichaam nog sterk aan het wennen is, maar goed, ik doe het toch maar weer.
Er staat nog zoveel op de planning, maar ik moet goed blijven doseren, afgelopen week mijzelf terug gefloten want ik merkte dat ik mijzelf hard voorbij holde. 2 uitjes waar ik weer naar uit kijk zijn als eerste het concert van Ben Saunders, 9 november. Sommigen vinden hem een getatoeëerde aap, maar die gaan voorbij aan zijn zangkwaliteiten waarmee hij alle zangers voorbij streeft, iedereen kan een leuk deuntje zingen, maar hij heeft een gouden stem. En 22 november een avond ouderwets zuipen en mee lallen met alle Nederlandstalige hits in de IJsselhallen. Ben benieuwd of Martin deze avond overleeft en hij nog een x mee wil. Wat zouden jullie vinden?
Voorlopig genoeg, ik beloof dat mijn volgende blog vlugger komt, maar vooralsnog hou ik het hierbij.
En ow ja, NIET KLAGEN OVER HET WEER!!!!! Idd we gaan weer extreem qua temperaturen en ja ik merk het ook, mijn longen hebben een opdonder gehad van de chemo. Maar ja, wie klaagde er ook al weer over de regen, over de sneeuw over de kou? juist! Nu hebben wij wat wij hebben willen........
Dus fijn weekend, geniet ervan en tot de volgende x!
xxx
Laten we het maar in een vogelvlucht doen:
Wij gingen met vakantie, hopend op zon, maar slecht weer voorspeld. Maar gelukkig, geen sneeuw, modderstromen of andere drama, 1 dag regen en verder heerlijk weer. Onze vakantie was ook heerlijk, de kinderen hebben echt genoten, heerlijk met andere kinderen spelen, iedere dag het zwembad, wat wil je nog meer! Ik kreeg tijdens de vakantie al te horen dat ik de 20e en 25e juni de behandelingen bij de parodontoloog kreeg, eerst rechts en daarna links en daarna nog wat afspraken qua controles enz.
Dus de parodontoloog. Ik werd plat gespoten, de 2e x dubbel omdat ik nog wat voelde. Geweldig, ik heb er niks van gevoeld en zou er zo weer gaan liggen. De schade? rechts 3 kiezen eruit, bij 1 zat geen bot meer en ik moest daarom ook een maand lang uitkijken met snuiten van mijn neus, er zat alleen nog een vliesje tussen neus en kaakholte.
Links 2 verstandskiezen eruit, omdat die wat lastiger zitten is het trekken ook wat lastiger. En voor de rest hebben ze alle tanden schoongemaakt. Dit alles werd begeleid door een heerlijke antibiotica cocktail voor een week lang, 3 maal daags. 13 augustus mag ik terug komen voor de finale, de controle waaruit gaat blijken of het succesvol was.
Ik weet dat ik links nog een kies heb zitten waar een flinke gat in zit, mocht de behandeling nou succesvol zijn dan is het nog afwachten of de tandarts deze wil behouden of omwille van de rest gaat trekken.
En ow ja, om even alle reclames en onzin te ontzenuwen, een oral b of philips tandenborstel, maakt geen verschil, sterker nog, indien je normale tanden hebt en geen last hebt van je tandvlees kun je volstaan met de simpele elektrische variant van 1 van beide merken. Maar ja die vlieger gaat voor mij niet meer op.
Heb ik er profijt van? Merk ik er iets van? Ik denk/vind van wel. Ongemerkt had ik hiervoor nog wel eens last van wat pijntjes, die heb ik nu niet meer. En naar mijn idee zitten de tanden weer wat vaster. Dus fingers crossed.
Verder?
Charlotte is 4 geworden! JA ja onze kleine meid 4. Zo zeg wat gaat de tijd hard. In de week voordat ze 4 werd moest ze haar laatste prik ophalen. Gelijk weer door de keuring heen en ja ja, ik moet dit blijven vertellen, niet omdat het mij dwars zit, maar omdat ik het hilarisch vind. Ze heeft namelijk obesitas, whahahahahahah. En dan ook nog serieus de vraag: "wat denkt u daar aan te doen, mevrouw" Uh????? niks, u ziet mij, u kunt mijn man, Charlotte heeft onze en vooral mijn genen. En ja mijn huidige gewicht komt door mijn bourgondische levensstijl, maar die van mijn dochter door haar genen, een tomaat is er nog steeds niet in light variant, een wortel en komkommer ook niet en dat zijn toevallig haar lieveling snacks. Nou ja dat was ze dan gelukkig met me eens. En eindelijk waren ze het ook met mij eens dat er eens wat verder naar haar gekeken moet worden dan ze tot nu toe hebben gedaan. Dat haar gedrag toch niet altijd conform de grafiekjes zijn en dat ze toch een tik heeft meegekregen van mijn ziekteproces. Simpel voorbeeld, ze blijft maar vragen of ik wel terugkom van het werk, sporten, dokter en of ik haar wel op kom halen. Nog nooit gehad, sinds vorig jaar wel. Daarnaast blijf ik het vermoeden van hsp houden, dus verder kijken is wel goed.
En we waren 6 juni 5 jaar getrouwd, 5 jaar alweer
En dan komt de standaardopmerking, hoe..... Nou hoe houden we het met elkaar uit? Voor ons een weet ;)
En ja ik was ook onlangs jarig, Martin is over een paar weken jarig, dus het was tijd voor een feestje. Die hebben wij vorige week gevierd, met vele vrienden en familie van beide kanten. Gezellig dat het was! Helaas kun je zelf dan weinig tijd doorbrengen met je gasten, maar de afspraken staan al.
Het feestje werd de maandag voortgezet, Martin mocht rijden in een Ferrari, daarmee gaan alle clichés op en savonds het vlees wat ontdooit was opgemaakt.
1,5 week geleden had ik een controle afspraak in de oude Isala, de volgende staat gepland in uiteraard de nieuwe en ik ben dus voor 3 maand goedgekeurd. Dit x was die wat spannender, omdat mijn bioptwond wat opspeelde, dus ik wilde wel even de zekerheid krijgen van de arts. Toch eens nagevraagd hoe het zit qua verkleuringen op mijn huid, veroorzaakt door Levi, pleisters, knielen enz, helaas pindakaas, weglekken pigment en dat verdwijnt niet meer.
Ik sport nu een 1,5 maand. In Zwolle, samen met vele collega's en bekenden kwam ik later achter, hahaha. Maar het gaat steeds beter, kon merken dat het onbewust alweer bijna 2 maand had stil gelegen, maar na 2 weken was ik weer op niveau. Heerlijk is het, evenals de fiest die ik nu weer gebruik, karretje erachter en gaan. De kinderen vinden het ook super, ik alleen minder als ze ruzie maken.
En werk, ik werk inmiddels weer 4 dagen afgerond 6 uur, iets meer, omdat er wat arbeidstherapeutisch over komt, maar dat even terzijde. En daarbij ga ik van die 4 dagen nu 2 dagen naar Utrecht. Gelukkig is het zomer en heeft de a28 vanaf Amersfoort 3 banen. Het is pittig, ik merk aan allerlei klachten dat mijn lichaam nog sterk aan het wennen is, maar goed, ik doe het toch maar weer.
Er staat nog zoveel op de planning, maar ik moet goed blijven doseren, afgelopen week mijzelf terug gefloten want ik merkte dat ik mijzelf hard voorbij holde. 2 uitjes waar ik weer naar uit kijk zijn als eerste het concert van Ben Saunders, 9 november. Sommigen vinden hem een getatoeëerde aap, maar die gaan voorbij aan zijn zangkwaliteiten waarmee hij alle zangers voorbij streeft, iedereen kan een leuk deuntje zingen, maar hij heeft een gouden stem. En 22 november een avond ouderwets zuipen en mee lallen met alle Nederlandstalige hits in de IJsselhallen. Ben benieuwd of Martin deze avond overleeft en hij nog een x mee wil. Wat zouden jullie vinden?
Voorlopig genoeg, ik beloof dat mijn volgende blog vlugger komt, maar vooralsnog hou ik het hierbij.
En ow ja, NIET KLAGEN OVER HET WEER!!!!! Idd we gaan weer extreem qua temperaturen en ja ik merk het ook, mijn longen hebben een opdonder gehad van de chemo. Maar ja, wie klaagde er ook al weer over de regen, over de sneeuw over de kou? juist! Nu hebben wij wat wij hebben willen........
Dus fijn weekend, geniet ervan en tot de volgende x!
xxx
vrijdag 31 mei 2013
Parodontoloog het eerste bezoek
Ken je dat? Soms kun je ergens naar uit en tegenop zien. Vandaag heb ik mijn 1e bezoek aan de parodontoloog gehad, dit was zo'n gelegenheid.
Maar een geweldige praktijk met een prettige parodontoloog en assistent. Gewoon een prettige praktijk. Conclusie? Slecht, er moet snel iets gebeuren, normaal een wachttijd, na intake, van 2 maanden, nu wordt ik er tussen geschoven.
Wat gaat er gebeuren? Lees en huiver mee.
De 1e behandeling gaan ze aan de rechterkant bovenin nog 2 of 3 kiezen trekken, 1 zit geeneens meer in het bot maar hangt aan tandvlees. Ook gaan ze dan de tanden reinigen, dit houd in tussen het tandvlees en mijn tanden in. Dit geheel gaat 2 uur duren en gelukkig wordt ik verdooft.
1-2 weken later wordt de linkerkant onderhanden genomen. De verstandskiezen eruit en hetzelfde reinigingsproces. Ook dit duurt 2 uur en wordt ik verdooft.
Deze weken krijg ik ook een heerlijk antibiotica kuur om alle bacteriën uit te schakelen.
Dan een week of 2 later wordt ik gezien onder andere om het speciale reinigingsproces voor thuis door te nemen.
Dan 6-8 weken later wordt ik gezien om te kijken hoe ik heb gereageerd op de behandeling. Goed dan mag ik terug naar de tandarts voor kronen/bruggen of andere onderdelen.
Niet goed? traject 2:
Flap reiniging, ze snijden je tandvlees los en gaan dan helemaal los op je.
Traject 1 wordt geschat op € 1.200, maar wordt volledig vergoed door de Zilveren Kruis, dat durfde hij dan wel weer met zekerheid zeggen.
Hoe lang ik dan nog met mijn eigen tanden kan als het allemaal succesvol is? 15 jaar is een heel mooi streven maar geen garantie en langer is winst ;)
Hij gaf nog even weer dat dit alles gewoon een gevolg is van de kanker (hier werd door sommigen nog over getwist). Normaal heb je wel eens last van ontstoken tandvlees, als dat zich uit dan misschien een x tandarts voor reiniging en kuur. Echter als je immuun systeem defect is, dan gaat dat door en door. Het komt explosief en onregelmatig tot uiting en wordt voornamelijk veroorzaakt dan door de klieren kanker, dus hodgkin, leukemie.
Maar het grappige wat deze arts zei en waarmee hij collega's tegenspreekt, is dat hij zegt dat ik vorig jaar er al had moeten zitten. Waarom ik niet was geweest, uh op advies van zh. Bekend probleem, maar, zegt hij, juist wel tijdens je chemo al hier zitten, dan was er veel meer te redden geweest en dit had in harmonie met je kuren kunnen gebeuren.
Ja zegt hij na het horen van mijn verhaal over de vorige tandarts, ik kan geen echte oordeel vellen zonder het geheel van destijds te kennen, maar! Als u bij mij had gezeten, met die ontsteking, ik had die foto destijds gemaakt, dan had u al bij de ha gezeten. Zodra wij en de meeste kundige tandartsen uw probleem hadden gezien dan weten wij meteen, ow shit kanker.
Dusssss zijn we weer klaar mee!
Maar goed, laten we het maar positief tegemoet treden.
Heb ik nog wat leuks te vertellen? Uhm nee, ach ja zat, maar ff geen zin in ;) Nou toe dan 1 leuk feitje. Charlotte gaat de 17e as een ochtendje kennismaken op school, samen met andere klasgenootjes, spannend!!!!
Ik loop geloof ik nog achter met reageren naar een paar personen. niet getreurd, ik zal je binnenkort trakteren op een klaagmail of berichtje van mij ;)
Iemand nog leuke plannen dit weekend?
Maar een geweldige praktijk met een prettige parodontoloog en assistent. Gewoon een prettige praktijk. Conclusie? Slecht, er moet snel iets gebeuren, normaal een wachttijd, na intake, van 2 maanden, nu wordt ik er tussen geschoven.
Wat gaat er gebeuren? Lees en huiver mee.
De 1e behandeling gaan ze aan de rechterkant bovenin nog 2 of 3 kiezen trekken, 1 zit geeneens meer in het bot maar hangt aan tandvlees. Ook gaan ze dan de tanden reinigen, dit houd in tussen het tandvlees en mijn tanden in. Dit geheel gaat 2 uur duren en gelukkig wordt ik verdooft.
1-2 weken later wordt de linkerkant onderhanden genomen. De verstandskiezen eruit en hetzelfde reinigingsproces. Ook dit duurt 2 uur en wordt ik verdooft.
Deze weken krijg ik ook een heerlijk antibiotica kuur om alle bacteriën uit te schakelen.
Dan een week of 2 later wordt ik gezien onder andere om het speciale reinigingsproces voor thuis door te nemen.
Dan 6-8 weken later wordt ik gezien om te kijken hoe ik heb gereageerd op de behandeling. Goed dan mag ik terug naar de tandarts voor kronen/bruggen of andere onderdelen.
Niet goed? traject 2:
Flap reiniging, ze snijden je tandvlees los en gaan dan helemaal los op je.
Traject 1 wordt geschat op € 1.200, maar wordt volledig vergoed door de Zilveren Kruis, dat durfde hij dan wel weer met zekerheid zeggen.
Hoe lang ik dan nog met mijn eigen tanden kan als het allemaal succesvol is? 15 jaar is een heel mooi streven maar geen garantie en langer is winst ;)
Hij gaf nog even weer dat dit alles gewoon een gevolg is van de kanker (hier werd door sommigen nog over getwist). Normaal heb je wel eens last van ontstoken tandvlees, als dat zich uit dan misschien een x tandarts voor reiniging en kuur. Echter als je immuun systeem defect is, dan gaat dat door en door. Het komt explosief en onregelmatig tot uiting en wordt voornamelijk veroorzaakt dan door de klieren kanker, dus hodgkin, leukemie.
Maar het grappige wat deze arts zei en waarmee hij collega's tegenspreekt, is dat hij zegt dat ik vorig jaar er al had moeten zitten. Waarom ik niet was geweest, uh op advies van zh. Bekend probleem, maar, zegt hij, juist wel tijdens je chemo al hier zitten, dan was er veel meer te redden geweest en dit had in harmonie met je kuren kunnen gebeuren.
Ja zegt hij na het horen van mijn verhaal over de vorige tandarts, ik kan geen echte oordeel vellen zonder het geheel van destijds te kennen, maar! Als u bij mij had gezeten, met die ontsteking, ik had die foto destijds gemaakt, dan had u al bij de ha gezeten. Zodra wij en de meeste kundige tandartsen uw probleem hadden gezien dan weten wij meteen, ow shit kanker.
Dusssss zijn we weer klaar mee!
Maar goed, laten we het maar positief tegemoet treden.
Heb ik nog wat leuks te vertellen? Uhm nee, ach ja zat, maar ff geen zin in ;) Nou toe dan 1 leuk feitje. Charlotte gaat de 17e as een ochtendje kennismaken op school, samen met andere klasgenootjes, spannend!!!!
Ik loop geloof ik nog achter met reageren naar een paar personen. niet getreurd, ik zal je binnenkort trakteren op een klaagmail of berichtje van mij ;)
Iemand nog leuke plannen dit weekend?
dinsdag 21 mei 2013
De eerste is gesneuveld
En toen was de eerste gesneuveld. Welke 1e? Mijn eerste kies.
Donderdag ben ik eerst nog aan het werk, er kwam een pijntje opzetten, maar trok ook weer weg, wel vaker gehad, hield paar dagen aan en was dan weer weg. Dus paar paracetemolletjes erin en gaan met die banaan. Ik mijn vader opgehaald, die gedropt in het ziekenhuis, door geracet naar de Euromaster, de zomerbandjes er weer onder. Terwijl ik daar zat deed het nog steeds zeer, eigenlijk steeds pijnlijker. Hmm toch maar eens de parodontoloog bellen of mijn afspraak niet vervroegd kan worden. Tring tring, ja mevrouw dat kan, 31 mei! En of dat ik geluk heb, tenminste zo doet de assistente het voorkomen. Die avond er maar ibuprofen ingegooid en ik heb die nacht nog goed geslapen tot een uurtje of 6, toen was het gebeurd. Ik had niet echt giga veel pijn, het kwam en ging, iets pijnlijk tot erg pijnlijk.
Die vrijdagochtend toch maar even mijn nieuwe eigen tandarts opgebeld, de assistente gaf mij het laatste plekje voor die ochtend, om tien voor tien, gelukkig net op tijd, naast haar werd die ook vergeven maar ik was gelukkig eerder. Dus de kinderen weg gebracht naar mijn ouders, moeten wij meerijden Marie-Lupe? Nee hoor zegt deze eigenwijze dame en hup, op naar Hattem. De laatste jaren niet zo blij geweest om er heen te gaan dan vrijdag. Ik heb zo'n fijne tandarts, echt een man waardoor je niet bang bent, je op je gemak voelt.
Helaas was de mededeling waar ik al vanuit ging, 1 kies was al niet meer te redden. Ontstoken, onder de vulling zat rotzooi, dus verdoving erin, kies eruit. Daardoor ben ik de afgelopen dagen best wel aan en na gekeken, want tja oordeel nou zelf, zo'n blauwe bek met kroeskoppie erboven ziet er ook niet echt charmant uit:
Het positieve van de afgelopen week? Naast de uitslag op het Eurovisie Songfestival? ;) Afgelopen zondag hebben we heerlijk zitten bbqen op onze nieuwe bbq, helaas was de beloofde zon ver te zoeken, dus trui aan, maar ja hij moest getest worden en voor de kinderen is het uiteraard super.
En vandaag mijzelf maar weer eens ingeschreven bij de sportschool. Na het stoppen van de revalidatie was ik eigenlijk opzoek naar een alternatief. Bij gezinnen waarvan beiden 9-5 werktijden hebben, kun je savonds van elkaar profiteren qua thuisblijven met de kids. Bij ons is dat niet mogelijk. Daarnaast zijn de meeste sportscholen nog aardig aan de prijs. Nu heb ik een sportschool in Zwolle gevonden waar ze doordeweeks van 7 tot 23u open zijn en in het weekend van 9 tot 16u. Nou daar moeten tijden in te vinden zijn waarop ik kan sporten. Ik heb er iig enorm veel zin in.
Vandaag ben ik al wezen sporten, namelijk in Ballorig hier in Hattem. Expres vanochtend, in de ochtend is het, buiten de weekenden en vakanties om, altijd rustig en je krijgt ook nog deel geld terug als je voor 12 uur weer zorgt het pand te verlaten. Helaas deze ochtend niet, er had een school een uitje met een paar klassen, grrrrr. Dus na nog geen 1,5 uur weer ingepakt. Wonder boven wonder zonder drama. Dus de volgende keer dat we er heen gaan zal ik ze belonen met een extra lang uitje. Desalnieteplus hebben ze zich vermaakt, rode wangetjes en voldaan zaten ze hier thuis te smikkelen van een broodje hamburger.
En nu? Nu ben ik erg moe van vandaag, dus ik ga ermee stoppen. Voldaan en tevreden slapen......
xxx
Donderdag ben ik eerst nog aan het werk, er kwam een pijntje opzetten, maar trok ook weer weg, wel vaker gehad, hield paar dagen aan en was dan weer weg. Dus paar paracetemolletjes erin en gaan met die banaan. Ik mijn vader opgehaald, die gedropt in het ziekenhuis, door geracet naar de Euromaster, de zomerbandjes er weer onder. Terwijl ik daar zat deed het nog steeds zeer, eigenlijk steeds pijnlijker. Hmm toch maar eens de parodontoloog bellen of mijn afspraak niet vervroegd kan worden. Tring tring, ja mevrouw dat kan, 31 mei! En of dat ik geluk heb, tenminste zo doet de assistente het voorkomen. Die avond er maar ibuprofen ingegooid en ik heb die nacht nog goed geslapen tot een uurtje of 6, toen was het gebeurd. Ik had niet echt giga veel pijn, het kwam en ging, iets pijnlijk tot erg pijnlijk.
Die vrijdagochtend toch maar even mijn nieuwe eigen tandarts opgebeld, de assistente gaf mij het laatste plekje voor die ochtend, om tien voor tien, gelukkig net op tijd, naast haar werd die ook vergeven maar ik was gelukkig eerder. Dus de kinderen weg gebracht naar mijn ouders, moeten wij meerijden Marie-Lupe? Nee hoor zegt deze eigenwijze dame en hup, op naar Hattem. De laatste jaren niet zo blij geweest om er heen te gaan dan vrijdag. Ik heb zo'n fijne tandarts, echt een man waardoor je niet bang bent, je op je gemak voelt.
Helaas was de mededeling waar ik al vanuit ging, 1 kies was al niet meer te redden. Ontstoken, onder de vulling zat rotzooi, dus verdoving erin, kies eruit. Daardoor ben ik de afgelopen dagen best wel aan en na gekeken, want tja oordeel nou zelf, zo'n blauwe bek met kroeskoppie erboven ziet er ook niet echt charmant uit:
Het positieve van de afgelopen week? Naast de uitslag op het Eurovisie Songfestival? ;) Afgelopen zondag hebben we heerlijk zitten bbqen op onze nieuwe bbq, helaas was de beloofde zon ver te zoeken, dus trui aan, maar ja hij moest getest worden en voor de kinderen is het uiteraard super.
En vandaag mijzelf maar weer eens ingeschreven bij de sportschool. Na het stoppen van de revalidatie was ik eigenlijk opzoek naar een alternatief. Bij gezinnen waarvan beiden 9-5 werktijden hebben, kun je savonds van elkaar profiteren qua thuisblijven met de kids. Bij ons is dat niet mogelijk. Daarnaast zijn de meeste sportscholen nog aardig aan de prijs. Nu heb ik een sportschool in Zwolle gevonden waar ze doordeweeks van 7 tot 23u open zijn en in het weekend van 9 tot 16u. Nou daar moeten tijden in te vinden zijn waarop ik kan sporten. Ik heb er iig enorm veel zin in.
Vandaag ben ik al wezen sporten, namelijk in Ballorig hier in Hattem. Expres vanochtend, in de ochtend is het, buiten de weekenden en vakanties om, altijd rustig en je krijgt ook nog deel geld terug als je voor 12 uur weer zorgt het pand te verlaten. Helaas deze ochtend niet, er had een school een uitje met een paar klassen, grrrrr. Dus na nog geen 1,5 uur weer ingepakt. Wonder boven wonder zonder drama. Dus de volgende keer dat we er heen gaan zal ik ze belonen met een extra lang uitje. Desalnieteplus hebben ze zich vermaakt, rode wangetjes en voldaan zaten ze hier thuis te smikkelen van een broodje hamburger.
En nu? Nu ben ik erg moe van vandaag, dus ik ga ermee stoppen. Voldaan en tevreden slapen......
xxx
woensdag 8 mei 2013
Overgang
Ja het is een feit, ik ben echt echt echt in de overgang, ben ik er blij mee? NEE! Hier is mijn lichaam nog niet aan toe. Ik dacht hiervoor nog dat op zo'n jonge leeftijd de overgang omkeerbaar was. Maar dat werd afgelopen vrijdag even flink de grond in geboord. Ja als je tijdens de chemo stopt met menstrueren dan kan het nadien weer normaal op gang komen en kom je dus zelf uit de overgang. Maar ik, ik ben daarna een x onregelmatig gaan menstrueren, heb wat "klachtjes" en kreeg in het ziekenhuis de onprettige mededeling mevrouw u zit in de overgang. "Wat gaan we daar aan doen? Slikt u de pil? blijven slikken en u krijgt voor de stopweek wat hormoontjes erbij".
Tsja, het is iets wat ik stiekem wist, waar we rekening mee hielden, maar een bevestiging is nooit leuk. En dus stond ik toch een beetje verbaasd weer buiten.
We doen het er maar weer mee, lang leve de bijwerkingen van de chemo, we lachen en gaan maar weer verder.
Afgelopen weken heb ik ook weer extra gewerkt, beide weken door de feestdagen 2 dagen van 6 uur. Het viel tegen, hoewel deze week wat makkelijker ging dan vorige week. Dus volgende week weer makkelijker? Wie weet, ik hoop het! Want afgelopen maandag had ik contact met de arbo arts en na afloop zat ik mij te bedenken dat ik al een jaar en 4 maanden in de ziektewet zit. Dacht ik ga toch eens zoeken, ik ga er niet vanuit, maar wat als het niet meer volledig lukt, wat dan. Dan moet ik dus met 1 jaar en 9maand ziektewet de WIA aanvragen. Nou ja niet dat ik daar wat van hoef te verwachten, daarvoor moet je ongeveer niks meer kunnen. Maar goed, ik ga er niet vanuit, hoop het iig niet, maar realistisch moeten we in deze tijden toch zijn!
En waar ik nu ff de hik van krijg is dat met deze warmte al, ik geheel opzwel, uiteraard heeft iedereen dat met warmte, maar ik dubbel nu. Hopelijk een kwaal wat gewoon een keer over gaat.
En mag ik dan nu ff een trotse mama uithangen?
Mijn kleine monstertjes zijn vandaag voor het eerst naar de tandarts geweest. Ze hebben zich keurig gedragen, het gebit zag er prima uit en over een half jaar terug komen. Ze vonden het niet eng! Kijk dan ben ik weer trots en blij.
Wat ik wel merk is dat ik door het moederschap en misschien wel het hele traject van vorig jaar nog wat emotioneler ben geworden. Afgelopen zaterdag bijvoorbeeld, Haar naam was Sarah was erop, altijd gehoord dat het een geweldige film was, dus opnemen want dat vind Martin ook interessant. Gisteravond zit ik de film samen met Martin te kijken (na een voorstukje had ik al mijn bedenkingen) en ja hoor het gaat over een gezin met een dochtertje en zoontje, Sarah en Michel : Charlotte en Nathan. Dus ik had binnen 5 minuten al een traan over de wang en niet lang daarna zat ik te snikken. Ik kan daar gewoon niet meer tegen, ik betrek het op mijn kids. De film moeten wij overigens nog afkijken aangezien iemand in slaap was gevallen......
Wat vonden jullie van deze film?
Voor iedereen een fijne Hemelvaartsdag! Martin is dit jaar vrij dus we zien wel wat we naast relax gaan doen!
Liefs
Tsja, het is iets wat ik stiekem wist, waar we rekening mee hielden, maar een bevestiging is nooit leuk. En dus stond ik toch een beetje verbaasd weer buiten.
We doen het er maar weer mee, lang leve de bijwerkingen van de chemo, we lachen en gaan maar weer verder.
Afgelopen weken heb ik ook weer extra gewerkt, beide weken door de feestdagen 2 dagen van 6 uur. Het viel tegen, hoewel deze week wat makkelijker ging dan vorige week. Dus volgende week weer makkelijker? Wie weet, ik hoop het! Want afgelopen maandag had ik contact met de arbo arts en na afloop zat ik mij te bedenken dat ik al een jaar en 4 maanden in de ziektewet zit. Dacht ik ga toch eens zoeken, ik ga er niet vanuit, maar wat als het niet meer volledig lukt, wat dan. Dan moet ik dus met 1 jaar en 9maand ziektewet de WIA aanvragen. Nou ja niet dat ik daar wat van hoef te verwachten, daarvoor moet je ongeveer niks meer kunnen. Maar goed, ik ga er niet vanuit, hoop het iig niet, maar realistisch moeten we in deze tijden toch zijn!
En waar ik nu ff de hik van krijg is dat met deze warmte al, ik geheel opzwel, uiteraard heeft iedereen dat met warmte, maar ik dubbel nu. Hopelijk een kwaal wat gewoon een keer over gaat.
En mag ik dan nu ff een trotse mama uithangen?
Mijn kleine monstertjes zijn vandaag voor het eerst naar de tandarts geweest. Ze hebben zich keurig gedragen, het gebit zag er prima uit en over een half jaar terug komen. Ze vonden het niet eng! Kijk dan ben ik weer trots en blij.
Wat ik wel merk is dat ik door het moederschap en misschien wel het hele traject van vorig jaar nog wat emotioneler ben geworden. Afgelopen zaterdag bijvoorbeeld, Haar naam was Sarah was erop, altijd gehoord dat het een geweldige film was, dus opnemen want dat vind Martin ook interessant. Gisteravond zit ik de film samen met Martin te kijken (na een voorstukje had ik al mijn bedenkingen) en ja hoor het gaat over een gezin met een dochtertje en zoontje, Sarah en Michel : Charlotte en Nathan. Dus ik had binnen 5 minuten al een traan over de wang en niet lang daarna zat ik te snikken. Ik kan daar gewoon niet meer tegen, ik betrek het op mijn kids. De film moeten wij overigens nog afkijken aangezien iemand in slaap was gevallen......
Wat vonden jullie van deze film?
Voor iedereen een fijne Hemelvaartsdag! Martin is dit jaar vrij dus we zien wel wat we naast relax gaan doen!
Liefs
vrijdag 26 april 2013
sssssssssssssssssssssssssssssssssssssssst
Stilte, ik zit hier nu op de bank te genieten van de stilte, nou ja de wasmachine is bezig zijn ding te doen, Lodewijk is zijn snavel aan het schuren, en de tv staat aan. Maar toch is het heerlijk stil.
Mijn moeder merkte terecht op of ik niet lekker was, dat is namelijk altijd zichtbaar aan mijn mond, wordt grauw rondom mijn mond. Op zich voel ik mij prima, behalve moe, heel vermoeid vandaag. Hopelijk is dat morgen minder, dan toch weer afgesproken om te gaan winkelen, al wel aangegeven dat ik dat niet de hele dag ga vol houden, maar een paar uurtjes en het is met mijn moeder, dus dat komt wel goed.
Dat moet ook, afgelopen 10 weken heb ik daar hard voor gerevalideerd, om oa mijn grenzen aan te geven. iedere week konden we dat wel evalueren. Nu kan dat niet meer, althans niet meer met ons groepje, want gisteren was de laatste dag. Snik snik. Ik kan er normaal snel overheen stappen, maar dit keer niet. We hebben in die 10 weken lief en leed gedeeld en we hadden een hele leuke groep, dus ja ik ga ze zeker missen. Uiteraard houden wij contact, maar het is toch niet meer iedere week samen lachen, huilen en sporten. En tja nu moet je het ook alleen gaan doen en kun je niet die week erna bespreken wat goed en fout ging. Spannend spannend. Ik heb wel onwijs veel geleerd deze periode. Zoals al gezegd, grenzen, balans, ontspannen en ja zelfs op de zweverige manier, accepteren, herkenning, de psych en het omgaan met alles, nou ja en nog veel meer. En nu afwachten hoe het zich verder in de praktijk gaat uitpakken. In ieder geval is de Facebook pagina al aangemaakt om als groepje te kunnen delen, de ervaringen, de vragen. Nu nog een paar motiveren om een FB account aan te maken ;)
Ow en heb deze week er weer wat bijgeleerd over mijn lichaam. Na 2 weken hoofdpijn was ik het spuugzat, niks hielp. ja vorige week 1 dag nadat de oedeemtherapeut een triggerpoint had behandeld, maar het kwam volop terug en het was niet te onderdrukken door tabletten. Afgelopen dinsdag was ik bij de andere fysio, deze kraakt mijn nek altijd, en yep sindsdien ben ik weer hoofdpijnvrij. Dat het dan ook zo dwars zit, merk je nadien ook aan hoe uitgeput je bent van de behandeling, het liefst kroop ik meteen onder de wol, maar dat zat er helaas niet in.
Daarnaast heb ik altijd al brede bovenbenen gehad, als ik aan het lijnen ben, overal gaat het af, behalve van mijn benen, ja iets maar niet zoveel als gewenst. Nu vertelde van de week de oedeemtherapeute dat er naast lymfoedeem ook lipoedeem bestaat. En lipoedeem kan weer omslaan in lymfoedeem. Nu hoor ik de geinporums al: Lipoedeem? Opzwelling van de lippen (en ja vul ze zelf maar in welke). Maar als jullie eens verder denken, waar staat lip nog meer voor, idd vet!
Tja, iedereen die mij al langere tijd, zo niet mijn hele leven, kent, weet dat ik niet de magerste qua bouw ben. Ach nee ik was vroeger niet dik, dat is pas later gekomen, dat zie ik nu dan in, vroeger niet helaas. En dat heeft dan weer te maken met de auto, de gezelligheid, soms de verveling en de drukte van alles behalve met het sporten.
Maar goed dit alles heeft dus gelukkig niks te maken met mijn benen. Lipoedeem is namelijk opeenhoping van vet in de benen, vaak de bovenbeen en knie, maar sommigen hebben het ook in onderbeen en/of voet. Nou bij mij dus bovenbeen. Het is nog geen erkende ziekte, althans niet door de artsenwereld, wel door de oedeemtherapeuten. En als dit niet behandelt wordt dan kan het wel erger worden. Deze mevrouw leert steeds verder mijn lichaam kennen en ik vind het wel prettig zo. En ik moet ook nog eens zeggen dat ik er veel baat bij heb, mijn bovenbeen is al soepeler en wat slanker, dus het vocht is er voor een deeltjetjetje uit (niet denken dat ik blijf haken, wil ff de kleinheid aangeven). En omdat het dus zo'n goede invloed heeft, ben ik ook maar weer gestopt met de plastabletten, eindelijk alleen nog maar de pil, voel ik me wat minder patiënt van. Niet dat de apotheek bij ons thuis dan klaar is, want Martins kant blijft goed gevuld;(
Heb ik verder nog wat te zeuren? Och nee ik zeur niet. Als het jullie namelijk niet aanstaat dan lezen jullie het lekker niet en als je deze zin dus wel leest dan boei ik je toch nog, nou ja sommigen lezen uit pure nieuwsgierigheid.
Aankomende week de troonswisseling, tja ben dan toch wel een monarchist, vind het prachtig. Sommige lopen te klagen en zeiken dat het allemaal zo veel geld kost, nou ga dan maar eens narekenen wat een president kost, idd ook belachelijk veel, zo niet veel meer. Frankrijk schijnt bijvoorbeeld meer kwijt te zijn aan haar President dan wij aan onze Koningin en vanaf 30 april Koning. En het koningshuis doet zat voor het land, want bij staatsbezoeken wordt er ook op handelsvlak goed werk verricht. En ach beetje pracht en praal en voor de kleine meisjes een droomwereld, leuk toch.
Zondag gaat Martin met zijn broertje en zijn schoonvader op stap, als het goed is gaat er nog een 4e persoon mee, maar die is nog niet bekend. Eigenlijk zou het mijn vader zijn, maar zijn gezondheid laat hem in de steek, vooral nu. Ik heb Martin er toe aangezet om wat te gaan doen, hij doet dit soort dingen niet vaak en toch heeft hij het nodig, dus chop chop. Ze gaan naar Zandvoort http://www.americansunday.nl/site/home.html, hopelijk hebben ze een hele leuke dag.
En dan tip van de dag, morgen op SBS6 om 23.00 De beste liedjes van. En dit keer met Ben Saunders, tja dat vind ik toch echt een geweldige zanger, ben wel van de badboys, maar hij heeft zo'n giga stem, super!
Mijn moeder merkte terecht op of ik niet lekker was, dat is namelijk altijd zichtbaar aan mijn mond, wordt grauw rondom mijn mond. Op zich voel ik mij prima, behalve moe, heel vermoeid vandaag. Hopelijk is dat morgen minder, dan toch weer afgesproken om te gaan winkelen, al wel aangegeven dat ik dat niet de hele dag ga vol houden, maar een paar uurtjes en het is met mijn moeder, dus dat komt wel goed.
Dat moet ook, afgelopen 10 weken heb ik daar hard voor gerevalideerd, om oa mijn grenzen aan te geven. iedere week konden we dat wel evalueren. Nu kan dat niet meer, althans niet meer met ons groepje, want gisteren was de laatste dag. Snik snik. Ik kan er normaal snel overheen stappen, maar dit keer niet. We hebben in die 10 weken lief en leed gedeeld en we hadden een hele leuke groep, dus ja ik ga ze zeker missen. Uiteraard houden wij contact, maar het is toch niet meer iedere week samen lachen, huilen en sporten. En tja nu moet je het ook alleen gaan doen en kun je niet die week erna bespreken wat goed en fout ging. Spannend spannend. Ik heb wel onwijs veel geleerd deze periode. Zoals al gezegd, grenzen, balans, ontspannen en ja zelfs op de zweverige manier, accepteren, herkenning, de psych en het omgaan met alles, nou ja en nog veel meer. En nu afwachten hoe het zich verder in de praktijk gaat uitpakken. In ieder geval is de Facebook pagina al aangemaakt om als groepje te kunnen delen, de ervaringen, de vragen. Nu nog een paar motiveren om een FB account aan te maken ;)
Ow en heb deze week er weer wat bijgeleerd over mijn lichaam. Na 2 weken hoofdpijn was ik het spuugzat, niks hielp. ja vorige week 1 dag nadat de oedeemtherapeut een triggerpoint had behandeld, maar het kwam volop terug en het was niet te onderdrukken door tabletten. Afgelopen dinsdag was ik bij de andere fysio, deze kraakt mijn nek altijd, en yep sindsdien ben ik weer hoofdpijnvrij. Dat het dan ook zo dwars zit, merk je nadien ook aan hoe uitgeput je bent van de behandeling, het liefst kroop ik meteen onder de wol, maar dat zat er helaas niet in.
Daarnaast heb ik altijd al brede bovenbenen gehad, als ik aan het lijnen ben, overal gaat het af, behalve van mijn benen, ja iets maar niet zoveel als gewenst. Nu vertelde van de week de oedeemtherapeute dat er naast lymfoedeem ook lipoedeem bestaat. En lipoedeem kan weer omslaan in lymfoedeem. Nu hoor ik de geinporums al: Lipoedeem? Opzwelling van de lippen (en ja vul ze zelf maar in welke). Maar als jullie eens verder denken, waar staat lip nog meer voor, idd vet!
Tja, iedereen die mij al langere tijd, zo niet mijn hele leven, kent, weet dat ik niet de magerste qua bouw ben. Ach nee ik was vroeger niet dik, dat is pas later gekomen, dat zie ik nu dan in, vroeger niet helaas. En dat heeft dan weer te maken met de auto, de gezelligheid, soms de verveling en de drukte van alles behalve met het sporten.
Maar goed dit alles heeft dus gelukkig niks te maken met mijn benen. Lipoedeem is namelijk opeenhoping van vet in de benen, vaak de bovenbeen en knie, maar sommigen hebben het ook in onderbeen en/of voet. Nou bij mij dus bovenbeen. Het is nog geen erkende ziekte, althans niet door de artsenwereld, wel door de oedeemtherapeuten. En als dit niet behandelt wordt dan kan het wel erger worden. Deze mevrouw leert steeds verder mijn lichaam kennen en ik vind het wel prettig zo. En ik moet ook nog eens zeggen dat ik er veel baat bij heb, mijn bovenbeen is al soepeler en wat slanker, dus het vocht is er voor een deeltjetjetje uit (niet denken dat ik blijf haken, wil ff de kleinheid aangeven). En omdat het dus zo'n goede invloed heeft, ben ik ook maar weer gestopt met de plastabletten, eindelijk alleen nog maar de pil, voel ik me wat minder patiënt van. Niet dat de apotheek bij ons thuis dan klaar is, want Martins kant blijft goed gevuld;(
Heb ik verder nog wat te zeuren? Och nee ik zeur niet. Als het jullie namelijk niet aanstaat dan lezen jullie het lekker niet en als je deze zin dus wel leest dan boei ik je toch nog, nou ja sommigen lezen uit pure nieuwsgierigheid.
Aankomende week de troonswisseling, tja ben dan toch wel een monarchist, vind het prachtig. Sommige lopen te klagen en zeiken dat het allemaal zo veel geld kost, nou ga dan maar eens narekenen wat een president kost, idd ook belachelijk veel, zo niet veel meer. Frankrijk schijnt bijvoorbeeld meer kwijt te zijn aan haar President dan wij aan onze Koningin en vanaf 30 april Koning. En het koningshuis doet zat voor het land, want bij staatsbezoeken wordt er ook op handelsvlak goed werk verricht. En ach beetje pracht en praal en voor de kleine meisjes een droomwereld, leuk toch.
Zondag gaat Martin met zijn broertje en zijn schoonvader op stap, als het goed is gaat er nog een 4e persoon mee, maar die is nog niet bekend. Eigenlijk zou het mijn vader zijn, maar zijn gezondheid laat hem in de steek, vooral nu. Ik heb Martin er toe aangezet om wat te gaan doen, hij doet dit soort dingen niet vaak en toch heeft hij het nodig, dus chop chop. Ze gaan naar Zandvoort http://www.americansunday.nl/site/home.html, hopelijk hebben ze een hele leuke dag.
En dan tip van de dag, morgen op SBS6 om 23.00 De beste liedjes van. En dit keer met Ben Saunders, tja dat vind ik toch echt een geweldige zanger, ben wel van de badboys, maar hij heeft zo'n giga stem, super!
zaterdag 20 april 2013
Controle
Martin is vorig weekend weg geweest, zoals ik ook al had vermeld. Heerlijk hebben Charlotte en ik het gehad, lekker aanrommelen, de kleine meid volop genieten en dan geniet ik net zo hard mee, ze wordt nu echt een dametje en ook een wijze. Veel leuke opmerkingen, de mooiste was nog dat ze bij het zien van de stadsmuur zei tegen mij dat de koning daar woonde, dus Willempie ;) Maandag had ik mijn revalidatie en toen heeft Deborah op Charlotte gepast. Kreeg een dame terug die strak in de lak en haartjes zat en Deborah mocht eigenlijk nog niet weg, maar ja ook aan dat pleziertje kwam een eind. Gelukkig bekende ze aan het eind wel dat ze blij was dat Nathan en papa terug waren. Nathan was helaas ziek geworden tijdens zijn weekendje, vandaag is de 1e dag dat hij zich beter voelt. Maar wat hem precies dwars zat? Ik denk zijn verkoudheid, geen koorts of zo en ook niet overdreven verkoudheid klachten maar verder kan ik ook niks bedenken.
We zitten inmiddels in de laatste weken van de revalidatie, herstel aankomende week de laatste week. Wat gaat die tijd ongelooflijk snel. We hebben een leuke groep en veel lief en leed gedeeld, we zijn het er ook wel over eens dat we contact houden. In een zwart gat zullen we dus wel een beetje vallen, maar die heb ik afgelopen week al opgevuld. Vanaf 1 mei ga ik weer 3 dagen in de week 6 uur werken. De eerste reactie van iedereen is: Zo dat is ineens veel en pittig. Maar de meesten vergeten dat ik met de revalidatie in combi met werk ook veel tijd kwijt ben, vergelijkbaar qua uren. Dus ik ga over naar 50% betergemeld. En daarna gestaag de verdere opbouw.
Wat afgelopen maandag nog wel even fijn duidelijk werd gemaakt is het feit dat ik niet van mijn vergeetachtigheid/concentratieprobleem af kom. De term chemohersenen schijnt ook niet geheel te kloppen. De oorzaak ligt namelijk niet volledig in de chemo. Door in 1e instantie de kanker en later de chemo is het lichaam uitgeput. Door een uitgeputte lichaam en ook geest, ben je niet meer in staat om alles te herinneren. Hoe uitgeputter je bent hoe vergeetachtiger je wordt. Dus tja beste remedie is om te zorgen dat ik zo min mogelijk uitgeput ben, uhmm lastig! Dus allerbeste remedie zijn lijsten bij houden met wat ik nog moet doen, alarmen in de mail aan zetten en daarmee trachten te voorkomen dat ik iets vergeet. Het is ook een probleem wat veel voorkomt bij andere patiënten die bijvoorbeeld chronisch vermoeid zijn of een andere vermoeiende ziekte hebben. Dus tja weer een blijvende klacht. Zal toch binnenkort eens een lijstje maken waar ik nu nog allemaal last van heb.
Wat ik niet echt kenbaar heb gemaakt is de controle die ik woensdag heb gehad. Er waren weer 3 maanden voorbij. Dus ik mocht mij weer melden in het ziekenhuis, eerst bloedprikken. Mijn aders zijn nog steeds verhard dus wordt nog steeds met een babynaaldje geprikt. Daarna de afspraak. Alle bloedwaardes waren perfect en alles voelde ook schoon, dus een opluchting ging door mij heen. Stiekem leefde ik er best wel naar toe, onbewust toch aan het zenuwen. Wel heb ik er een doorverwijzing bij, nu naar de gynaecologen. Ik heb het vermoeden dat ik in de overgang zit, dus dat moet maar eens goed onderzocht worden, vooral ook in combi met de vleesbomen vind ik het wel een prettig idee. Bovendien als ik nu al in de overgang zit kan ik hormonaal ondersteund worden, om zo ergere problemen te voorkomen. Ow ja de overgang is bij mij nu nog omkeerbaar omdat ik zo jong al in de overgang zou zitten. Maar laten we niet op de zaken vooruit lopen, eerste de testen.
Iemand vroeg mij nog hoe het met de vermoeidheid staat, nou de ene dag beter dan de andere dag. Met beter moet je ook niet veel verwachten. Maar zoals vandaag heb ik gemerkt hoe slecht het ook kan zijn. Gisteren iets te veel ondernomen, kids naar mijn ouders gebracht, daarna bijkletsen met collega, daarna oedeemtherapie, daarna Charlotte opgehaald om samen de boodschappen te doen, de boodschappen thuis gedropt en daarna bij mijn ouders voor het diner aanschuiven. Veel ontspannenheid zoals jullie lezen, maar teveel belasting voor mij. Volgende x of/of niet en/en. Vandaag kon ik namelijk niks, heb gestreken, de stofzuiger er doorheen en de mail, dat was het.
En toen, had ik toen nog wat te vertellen, volgens mij wel, maar ben het even kwijt. Ik kom er nog wel op, in een volgende blog ;)
Voor nu nog een fijne rest van het weekend!
We zitten inmiddels in de laatste weken van de revalidatie, herstel aankomende week de laatste week. Wat gaat die tijd ongelooflijk snel. We hebben een leuke groep en veel lief en leed gedeeld, we zijn het er ook wel over eens dat we contact houden. In een zwart gat zullen we dus wel een beetje vallen, maar die heb ik afgelopen week al opgevuld. Vanaf 1 mei ga ik weer 3 dagen in de week 6 uur werken. De eerste reactie van iedereen is: Zo dat is ineens veel en pittig. Maar de meesten vergeten dat ik met de revalidatie in combi met werk ook veel tijd kwijt ben, vergelijkbaar qua uren. Dus ik ga over naar 50% betergemeld. En daarna gestaag de verdere opbouw.
Wat afgelopen maandag nog wel even fijn duidelijk werd gemaakt is het feit dat ik niet van mijn vergeetachtigheid/concentratieprobleem af kom. De term chemohersenen schijnt ook niet geheel te kloppen. De oorzaak ligt namelijk niet volledig in de chemo. Door in 1e instantie de kanker en later de chemo is het lichaam uitgeput. Door een uitgeputte lichaam en ook geest, ben je niet meer in staat om alles te herinneren. Hoe uitgeputter je bent hoe vergeetachtiger je wordt. Dus tja beste remedie is om te zorgen dat ik zo min mogelijk uitgeput ben, uhmm lastig! Dus allerbeste remedie zijn lijsten bij houden met wat ik nog moet doen, alarmen in de mail aan zetten en daarmee trachten te voorkomen dat ik iets vergeet. Het is ook een probleem wat veel voorkomt bij andere patiënten die bijvoorbeeld chronisch vermoeid zijn of een andere vermoeiende ziekte hebben. Dus tja weer een blijvende klacht. Zal toch binnenkort eens een lijstje maken waar ik nu nog allemaal last van heb.
Wat ik niet echt kenbaar heb gemaakt is de controle die ik woensdag heb gehad. Er waren weer 3 maanden voorbij. Dus ik mocht mij weer melden in het ziekenhuis, eerst bloedprikken. Mijn aders zijn nog steeds verhard dus wordt nog steeds met een babynaaldje geprikt. Daarna de afspraak. Alle bloedwaardes waren perfect en alles voelde ook schoon, dus een opluchting ging door mij heen. Stiekem leefde ik er best wel naar toe, onbewust toch aan het zenuwen. Wel heb ik er een doorverwijzing bij, nu naar de gynaecologen. Ik heb het vermoeden dat ik in de overgang zit, dus dat moet maar eens goed onderzocht worden, vooral ook in combi met de vleesbomen vind ik het wel een prettig idee. Bovendien als ik nu al in de overgang zit kan ik hormonaal ondersteund worden, om zo ergere problemen te voorkomen. Ow ja de overgang is bij mij nu nog omkeerbaar omdat ik zo jong al in de overgang zou zitten. Maar laten we niet op de zaken vooruit lopen, eerste de testen.
Iemand vroeg mij nog hoe het met de vermoeidheid staat, nou de ene dag beter dan de andere dag. Met beter moet je ook niet veel verwachten. Maar zoals vandaag heb ik gemerkt hoe slecht het ook kan zijn. Gisteren iets te veel ondernomen, kids naar mijn ouders gebracht, daarna bijkletsen met collega, daarna oedeemtherapie, daarna Charlotte opgehaald om samen de boodschappen te doen, de boodschappen thuis gedropt en daarna bij mijn ouders voor het diner aanschuiven. Veel ontspannenheid zoals jullie lezen, maar teveel belasting voor mij. Volgende x of/of niet en/en. Vandaag kon ik namelijk niks, heb gestreken, de stofzuiger er doorheen en de mail, dat was het.
En toen, had ik toen nog wat te vertellen, volgens mij wel, maar ben het even kwijt. Ik kom er nog wel op, in een volgende blog ;)
Voor nu nog een fijne rest van het weekend!
vrijdag 12 april 2013
Mijn bos
De titel slaat uiteraard op mijn eigen haar, het is nog geen bos zoals het vroeger was maar het begint weer te komen. Ik denk dat het nu zo'n 15 tot 20cm is, maar het krult ook nog. Daardoor zit mijn haar nu ff niet meer, vind ik het erg? nee! Want als ik mijn haar in een staart doe, dan herinner ik me weer dat ik die bos kwijt ben, dus het mag weer snel terug komen ;) Als je de foto bekijkt zie je een hele kroeslaag over mijn hoofd gaan:
Dus leuk leuk leuk!
Van de week smste een vriendin om af te spreken. Heel schandalig komt zij er altijd eerder mee dan ik, niet dat ik het niet wil of dat ik laks ben, maar ik vergeet het altijd, denk er dan pas 's-avonds laat aan om vervolgens de volgende dag weer te vergeten dat ik wil bellen. Dat geld niet alleen bij haar, dat geld voor iedereen. Eerder gebeurde mij dat ook, maar dan af en toe, nu heb ik hele lijsten met alles wat ik moet, om ook die lijsten te vergeten. Afgelopen maandag nog over gehad met mijn mede revalidanten, gelukkig veel herkenning en zelfs een heuse term: chemohersenen. Ik excuseer mij er wel eens mee, maar vond het goed om te horen dat iemand deze term had bedacht. Aanstaande maandag hebben wij de laatste sessie met de ergotherapeut, daar toch eens de vraag neer leggen wat te doen tegen dit probleem en ook mijn concentratiestoornis (als ik het niet vergeet)
Maar mocht ik dus traag zijn met reageren, bellen, mailen of nog erger vergeet te vragen hoe iets is afgelopen, het is geen kwestie van desinteresse, het zijn mijn chemohersenen!
En dan nog even een korte update over de parodontoloog. Ik kan pas in juni! terecht. Wachten dus, nja het zij zo, zolang ik maar niet erger last krijg van mijn gebit.
Wat wel grappig was om te horen van iemand, nadat je schoon bent ben je nog niet klaar, je houdt zoveel klachten over, dat was niet verwacht. Is iets wat door velen niet verwacht wordt, je vecht tegen de kanker, dat is weg, dus na een tijd is het weer klaar en over tot de orde van de dag. Helaas, dat werkt niet zo, ook zo'n veel gehoorde opmerking tijdens de revalidatie, ach dan krijg je dat er ook maar weer bij. Want zo is het ook, veel klachten uiten zich pas na een tijd.
Mag ik nog even promoten? Ja he, dat mag wel, ik ben naar Sister Act geweest, echt echt echt top! Ik ben dan wel geen musical fan, en het duurde mij iets te lang (inclusief pauze 3 uur), maar tjonge wat is het een gave musical. Dus mocht je nou op zoek zijn naar een leuk uitje, doen!
Ow ja leuke uitjes, weet er nog wel 1: Symphonica in Rosso
http://www.symphonicainrosso.nl/
Zo gaaf! Dus mocht je mij nog willen verrassen ;)
En ja ja, het komt er dan ook nog aan, 20 graden!!!!!!! Wat gaan we doen met deze 20 graden? Dat weet ik nog niet, denk lekker in de tuin bezig, maar kan net zo goed zijn dat wij de eendjes gaan voeren. "Wij" bestaat dit weekend uit Charlotte en ik. Martin en Nathan zijn namelijk op stap en de kleine meid en ik blijven heerlijk thuis, lekker met ons 2tjes, dat is al zolang geleden, heb er echt zin in!
En dan ter afsluiting, kennen jullie deze reclame? Ik ben niet van de reclame, maar deze is zo humor:
http://youtu.be/Sn09MfFJs0s
Fijn weekend!
Dus leuk leuk leuk!
Van de week smste een vriendin om af te spreken. Heel schandalig komt zij er altijd eerder mee dan ik, niet dat ik het niet wil of dat ik laks ben, maar ik vergeet het altijd, denk er dan pas 's-avonds laat aan om vervolgens de volgende dag weer te vergeten dat ik wil bellen. Dat geld niet alleen bij haar, dat geld voor iedereen. Eerder gebeurde mij dat ook, maar dan af en toe, nu heb ik hele lijsten met alles wat ik moet, om ook die lijsten te vergeten. Afgelopen maandag nog over gehad met mijn mede revalidanten, gelukkig veel herkenning en zelfs een heuse term: chemohersenen. Ik excuseer mij er wel eens mee, maar vond het goed om te horen dat iemand deze term had bedacht. Aanstaande maandag hebben wij de laatste sessie met de ergotherapeut, daar toch eens de vraag neer leggen wat te doen tegen dit probleem en ook mijn concentratiestoornis (als ik het niet vergeet)
Maar mocht ik dus traag zijn met reageren, bellen, mailen of nog erger vergeet te vragen hoe iets is afgelopen, het is geen kwestie van desinteresse, het zijn mijn chemohersenen!
En dan nog even een korte update over de parodontoloog. Ik kan pas in juni! terecht. Wachten dus, nja het zij zo, zolang ik maar niet erger last krijg van mijn gebit.
Wat wel grappig was om te horen van iemand, nadat je schoon bent ben je nog niet klaar, je houdt zoveel klachten over, dat was niet verwacht. Is iets wat door velen niet verwacht wordt, je vecht tegen de kanker, dat is weg, dus na een tijd is het weer klaar en over tot de orde van de dag. Helaas, dat werkt niet zo, ook zo'n veel gehoorde opmerking tijdens de revalidatie, ach dan krijg je dat er ook maar weer bij. Want zo is het ook, veel klachten uiten zich pas na een tijd.
Mag ik nog even promoten? Ja he, dat mag wel, ik ben naar Sister Act geweest, echt echt echt top! Ik ben dan wel geen musical fan, en het duurde mij iets te lang (inclusief pauze 3 uur), maar tjonge wat is het een gave musical. Dus mocht je nou op zoek zijn naar een leuk uitje, doen!
Ow ja leuke uitjes, weet er nog wel 1: Symphonica in Rosso
http://www.symphonicainrosso.nl/
Zo gaaf! Dus mocht je mij nog willen verrassen ;)
En ja ja, het komt er dan ook nog aan, 20 graden!!!!!!! Wat gaan we doen met deze 20 graden? Dat weet ik nog niet, denk lekker in de tuin bezig, maar kan net zo goed zijn dat wij de eendjes gaan voeren. "Wij" bestaat dit weekend uit Charlotte en ik. Martin en Nathan zijn namelijk op stap en de kleine meid en ik blijven heerlijk thuis, lekker met ons 2tjes, dat is al zolang geleden, heb er echt zin in!
En dan ter afsluiting, kennen jullie deze reclame? Ik ben niet van de reclame, maar deze is zo humor:
http://youtu.be/Sn09MfFJs0s
Fijn weekend!
woensdag 3 april 2013
Tandarts
Gisteren ben ik bij mij nieuwe tandarts geweest. Voorlopig is het ook mijn laatste keer. Hij heeft mij namelijk doorverwezen naar de parodontoloog, de parawattes, uh ja. Ik zal het proberen uit te leggen, dit is een tandarts die gespecialiseerd is in tandvlees en het kaakbot.
Zie hiervoor ook http://paropraktijkzwolle.nl/
Ze moeten dus mijn tandvlees weer op orde gaan brengen, dit kan gepaard gaan met trekken van een paar kiezen, om zo de rest van de tanden te redden. Ik moet dus eerst hierheen, hier wordt beoordeeld, eventueel gekweekt en daarna een behandelplan opgesteld. Met het behandelplan kan ik naar mijn zorgverzekering. En ja jullie weten hoe de tandartsverzekeringen zijn uitgekleed en ja dit traject bij de parodontoloog kost flink wat, makkelijk tussen de € 1.000 en € 1.500, dus reken maar uit. Dat deed ik dus ook, ik heb gebeld met mijn zorgverzekeraar en deze gaven mij als tip mee dat als de parodontoloog aangeeft dat het voortvloeit uit de kanker en ik het aanvraag onder het kopje bijzondere tandheelkunde ik hoogstwaarschijnlijk toestemming krijg hiervoor en het dan volledig vergoed wordt vanuit de basisverzekering.
En dat het voortvloeit uit de kanker is wel redelijk zeker, zo zei de tandarts, bloedkanker, chemo, jippie voor mijn gebit.
Wat erger was gisteren, is de constatering dat dit al eerder zichtbaar was, het afbraak van mijn kaakbot. Er is namelijk in november 2011 een foto van mijn gebit gemaakt en daarop was deze afbraak al te zien, de nieuwe tandarts vroeg daarom ook aan mij of het niet al eerder tegen mij is gezegd, uh nee, in november 2011 is tegen mij gezegd, ik zie u weer met de controle over een half jaar?! Dus nog even beraden op vervolg stappen nu, want ik ben alles behalve blij. Nu zul je denken, ja maar Marie-Lupe wat hadden ze dan kunnen doen, de kanker moest eerst verslagen worden, nou dat klopt maarrrrr. Maar ze hebben nu geen enkele poging ondernomen om dit proces te stoppen, zeer slecht.
Dus het wordt vervolgd, ga het met lichte tegenzin tegemoet ;)
Morgen gaan we gezellig naar de musical Sister Act, heb er zin in. Lijkt mij een hele leuke vrolijke swingende musical dus ben benieuwd!
Ennnnnnnnnn, voor de klagers onder ons, het koude weer gaat hoogstwaarschijnlijk verdwijnen hoorde ik! Eind volgende week komen we uit op normale temperaturen met het daarbij behorende regen........... Dusssssss ;P
Zie hiervoor ook http://paropraktijkzwolle.nl/
Ze moeten dus mijn tandvlees weer op orde gaan brengen, dit kan gepaard gaan met trekken van een paar kiezen, om zo de rest van de tanden te redden. Ik moet dus eerst hierheen, hier wordt beoordeeld, eventueel gekweekt en daarna een behandelplan opgesteld. Met het behandelplan kan ik naar mijn zorgverzekering. En ja jullie weten hoe de tandartsverzekeringen zijn uitgekleed en ja dit traject bij de parodontoloog kost flink wat, makkelijk tussen de € 1.000 en € 1.500, dus reken maar uit. Dat deed ik dus ook, ik heb gebeld met mijn zorgverzekeraar en deze gaven mij als tip mee dat als de parodontoloog aangeeft dat het voortvloeit uit de kanker en ik het aanvraag onder het kopje bijzondere tandheelkunde ik hoogstwaarschijnlijk toestemming krijg hiervoor en het dan volledig vergoed wordt vanuit de basisverzekering.
En dat het voortvloeit uit de kanker is wel redelijk zeker, zo zei de tandarts, bloedkanker, chemo, jippie voor mijn gebit.
Wat erger was gisteren, is de constatering dat dit al eerder zichtbaar was, het afbraak van mijn kaakbot. Er is namelijk in november 2011 een foto van mijn gebit gemaakt en daarop was deze afbraak al te zien, de nieuwe tandarts vroeg daarom ook aan mij of het niet al eerder tegen mij is gezegd, uh nee, in november 2011 is tegen mij gezegd, ik zie u weer met de controle over een half jaar?! Dus nog even beraden op vervolg stappen nu, want ik ben alles behalve blij. Nu zul je denken, ja maar Marie-Lupe wat hadden ze dan kunnen doen, de kanker moest eerst verslagen worden, nou dat klopt maarrrrr. Maar ze hebben nu geen enkele poging ondernomen om dit proces te stoppen, zeer slecht.
Dus het wordt vervolgd, ga het met lichte tegenzin tegemoet ;)
Morgen gaan we gezellig naar de musical Sister Act, heb er zin in. Lijkt mij een hele leuke vrolijke swingende musical dus ben benieuwd!
Ennnnnnnnnn, voor de klagers onder ons, het koude weer gaat hoogstwaarschijnlijk verdwijnen hoorde ik! Eind volgende week komen we uit op normale temperaturen met het daarbij behorende regen........... Dusssssss ;P
vrijdag 29 maart 2013
Pasen
En zo is het alweer vrijdag, goede vrijdag. Dus het Paasweekend. Merkbaar, nee nee niet aan het weer, ik weet het, maar goed aan de andere kant hoorde ik van de iets oudere generatie dat het niet uniek is dit weer met Pasen. Ik bedoel merkbaar aan de invasie auto's richting de Veluwe, tja we wonen toch op een mooi stukje Nederland.
Ik reed vanmiddag naar Amersfoort en kwam alleen maar sleurhutten en andere vakantie apparaten tegen. Op de terug weg ook, maar die haalde ik dan in, alle parkeerplaatsen vol met gezinnen en groepen. Gezelligheid volop dus. Leuk, start van het voorjaar, want door het weer worden de mensen dus niet tegen gehouden om in de tentjes en hutten te slapen. Ow ja, lees je enig afkeer van de caravan, dan klopt dat. Als dat voor mij de enige manier van vakantie zou zijn, dan zou ik niet met vakantie gaan, of het moet zo'n bus zijn, waar je dan weer je auto in kunt rijden, je eigen luxe hebt, dan overweeg ik het ;)
Wat ik tijdens mijn trip merkte is dat het autorijden nog zeer vermoeiend is, hier in de buurt geen probleem, maar nu op de snelweg naar Amersfoort was het toch vermoeiend, vergt veel concentratie en misschien wat te druk voor mij. Woensdag ga ik weer voor een x naar kantoor Utrecht, ik ben benieuwd hoe dat gaat.
Wij hebben 1e Paasdag hier het huis vol zitten. Mijn ouders, mijn tante en mijn zwangere zusje met haar vriend. Ja ja, jullie lezen het goed, wij worden weer oom en tante! Er komt een kleine Carmos of Ilios ;) Gezelligheid dus! 2e Paasdag moet Martin werken en hebben de kids en ik de hut hier voor ons alleen, ook gezellig of vermoeiend, dat zal maandag aan het eind van de dag blijken.
En dan dinsdagochtend naar de tandarts, de nieuwe tandarts. Ik laat het maar over mij heen komen, meer kan ik niet en wordt het te erg, dan spuiten ze mij maar plat ;P
Afgelopen week ben ik ook naar de Oedeemtherapie/lymfedrainage geweest. Het is misschien nog te vroeg om te zeggen, maar ik denk dat ik er wel profijt van zal hebben. Door een bepaalde vorm van massage proberen ze de afvalstoffen naar de uitlaatklep van de lymfen te brengen. Dit kan dan weer veroorzaken, als er veel vrijkomt, dat je hoofdpijn krijgt, ik dus. Ook ga je, als je dus last hebt van verstoorde lymfen, door die massage weer meer naar de wc. Dat merk ik ook, hopelijk kan ik hierdoor dus stoppen met de plastabletten.
Voor nu wil ik jullie allemaal een fijne witte Paasdagen toe wensen, veel plezier!
Ik reed vanmiddag naar Amersfoort en kwam alleen maar sleurhutten en andere vakantie apparaten tegen. Op de terug weg ook, maar die haalde ik dan in, alle parkeerplaatsen vol met gezinnen en groepen. Gezelligheid volop dus. Leuk, start van het voorjaar, want door het weer worden de mensen dus niet tegen gehouden om in de tentjes en hutten te slapen. Ow ja, lees je enig afkeer van de caravan, dan klopt dat. Als dat voor mij de enige manier van vakantie zou zijn, dan zou ik niet met vakantie gaan, of het moet zo'n bus zijn, waar je dan weer je auto in kunt rijden, je eigen luxe hebt, dan overweeg ik het ;)
Wat ik tijdens mijn trip merkte is dat het autorijden nog zeer vermoeiend is, hier in de buurt geen probleem, maar nu op de snelweg naar Amersfoort was het toch vermoeiend, vergt veel concentratie en misschien wat te druk voor mij. Woensdag ga ik weer voor een x naar kantoor Utrecht, ik ben benieuwd hoe dat gaat.
Wij hebben 1e Paasdag hier het huis vol zitten. Mijn ouders, mijn tante en mijn zwangere zusje met haar vriend. Ja ja, jullie lezen het goed, wij worden weer oom en tante! Er komt een kleine Carmos of Ilios ;) Gezelligheid dus! 2e Paasdag moet Martin werken en hebben de kids en ik de hut hier voor ons alleen, ook gezellig of vermoeiend, dat zal maandag aan het eind van de dag blijken.
En dan dinsdagochtend naar de tandarts, de nieuwe tandarts. Ik laat het maar over mij heen komen, meer kan ik niet en wordt het te erg, dan spuiten ze mij maar plat ;P
Afgelopen week ben ik ook naar de Oedeemtherapie/lymfedrainage geweest. Het is misschien nog te vroeg om te zeggen, maar ik denk dat ik er wel profijt van zal hebben. Door een bepaalde vorm van massage proberen ze de afvalstoffen naar de uitlaatklep van de lymfen te brengen. Dit kan dan weer veroorzaken, als er veel vrijkomt, dat je hoofdpijn krijgt, ik dus. Ook ga je, als je dus last hebt van verstoorde lymfen, door die massage weer meer naar de wc. Dat merk ik ook, hopelijk kan ik hierdoor dus stoppen met de plastabletten.
Voor nu wil ik jullie allemaal een fijne witte Paasdagen toe wensen, veel plezier!
dinsdag 19 maart 2013
Roerige periode
Zo daar ben ik weer en ik moet nu nog uit kijken ook want ben gevonden door een mede revalidant, dus roddelen kan niet meer ;( ;)
Hahaha, nee leuk!
Eens even een uitleg over de afgelopen weken. Want deze waren wel wat roerig.
Zoals ik al schreef moest ik voor een tandvleesbehandeling weer naar de tandarts. Nou dat ging dus niet door, ik kreeg een telefoontje dat de beste man mijn afspraak weer afzegde. Juist de reden waarom ik in het verleden binnen de praktijk ben gewisseld en nu deed hij het dus weer. Er werd 1 of andere vage smoes opgehangen, het maakt mij niet uit, ik ben er klaar mee en heb mij ingeschreven bij een andere tandarts, wel weer wat wachttijd maar goed, schijnbaar is de haast niet zo groot als dat de tandarts riep anders had hij mijn afspraak niet afgezegd. Nu kan ik 2 april terecht bij de nieuwe tandarts en heb ik op verschillende plekken een slechte beoordeling achter gelaten voor deze arts. Wordt dus vervolgd.
En we zijn dus op vakantie geweest, heerlijk een week naar de Kempervennen in Brabant, lekker relax. Mijn zusje en zwager waren zo vriendelijk om deze vakantie wat meer op de kids te letten, bijvoorbeeld in de ochtend. Nou hadden we dus 2 huisjes die aan elkaar getrokken waren voor de gelegenheid. En wat een huisjes, pff lekker luxe, eindelijk een x bedden waar we op uit konden slapen en ruim, heel ruim. Dus wij mochten iedere ochtend uitslapen, echter werkt de biologische wekker anders, maar heb toch wel ff gebruik gemaakt van de "snooze tijd" Voor de kinderen was dit ook een geweldige tijd, iedere ochtend zo vroeg eruit als ze zelf wilden, iedere dag aandacht van iedereen en dan ook nog eens zwemmen, bos enz. Wij zijn nu nog bezig om het ritme en structuur weer te herstellen, maar goed, dat is niet anders ze hebben genoten. Helaas is deze vakantie ook duidelijk gebleken dat Martin echt zijn grenzen bereikt heeft. Om hem heen werd het wel gezien, maar zelf nog niet, of eigenlijk wel maar te laat. Inmiddels zijn er processen voor hem in gang gezet om hem weer de oude te krijgen. Het bereiken van deze grenzen is niet alleen veroorzaakt door de kanker, maar door alles wat er vooral in het afgelopen jaar heeft afgespeeld. En tja het nadeel van vakantie is dat je dan volledig tot rust komt en je uiteindelijk dan de spanning uit.
Het mooie was, dat wij afgelopen maandag een naastenbijeenkomst hadden op de revalidatie. Wij mochten iemand mee nemen die ons dierbaar is geweest tijdens het gehele proces. Jullie snappen wel dat dat er een hele hoop zijn geweest, maar ja in een ruimte van pak um beet 4 bij 4 passen niet 100+ mensen, dus ieder nam 1 naaste mee. Uiteraard wisten wij niet wat de bedoeling was van deze bijeenkomst. Dat werd snel duidelijk. De naasten gingen met 1 van de begeleiders mee om te praten, ervaringen uit te wisselen. Wij als revalidanten moesten een brief schrijven/lijst maken voor onze naaste met wat wij gewaardeerd hadden en/of nog steeds waarderen. Het brul uur dus ;) Kijk iedereen weet dat ik een nuchter type ben, dat Martin en ik niet van het kleffe zijn en vooral niet in het openbaar en dat ik niet snel huil. Nou ja, na 2 kids is het huilen hier geen probleem meer en met zo'n bijeenkomst waarbij op het eind de brieven werden voor gelezen, hou het dan nog maar eens droog.
Maar heel mooi. Martin vond het ook heel erg fijn, dus dat doet mij ook weer goed om te horen. Nadien moesten we nog een uur sporten, door al het gebeuren lukte dat niet echt op mijn niveau maar goed.
Verder gaat het hier zo zijn gangetje, zondag ben ik nog met Charlotte naar kabouter Plop geweest. Geweldig, we waren samen met Alma en Thomas en die 2 kleintjes genoten samen. Op het eind nog naar de Mac, nou ja dat is dan geen traktatie voor Charlotte, maar voor mij dan weer wel ;) Maar zo mooi om de kinderen dan te zien, hand in hand liepen ze er heen, kalverliefde.... En de mama's genieten dan ook en kunnen ook nog ff snel, tussen het corrigeren door, bijpraten.
En aanstaande vrijdag begin ik weer met een nieuwe therapie, oedeemtherapie. Kijken of dat helpt tegen mijn overmatige vocht.
En als klapper heb ik eindelijk een x iets gewonnen! Ja ja, ik die nooit wint heeft eindelijk kaartjes voor de musical Sister Act gewonnen en wel 4 kaartjes. Dus de bedoeling is om er samen met mijn moeder zusje en schoonzusje heen te gaan. Schijnt een geweldige musical te zijn dus ben benieuwd, ik ben namelijk niet zo'n musical ganger.
Liefs
Hahaha, nee leuk!
Eens even een uitleg over de afgelopen weken. Want deze waren wel wat roerig.
Zoals ik al schreef moest ik voor een tandvleesbehandeling weer naar de tandarts. Nou dat ging dus niet door, ik kreeg een telefoontje dat de beste man mijn afspraak weer afzegde. Juist de reden waarom ik in het verleden binnen de praktijk ben gewisseld en nu deed hij het dus weer. Er werd 1 of andere vage smoes opgehangen, het maakt mij niet uit, ik ben er klaar mee en heb mij ingeschreven bij een andere tandarts, wel weer wat wachttijd maar goed, schijnbaar is de haast niet zo groot als dat de tandarts riep anders had hij mijn afspraak niet afgezegd. Nu kan ik 2 april terecht bij de nieuwe tandarts en heb ik op verschillende plekken een slechte beoordeling achter gelaten voor deze arts. Wordt dus vervolgd.
En we zijn dus op vakantie geweest, heerlijk een week naar de Kempervennen in Brabant, lekker relax. Mijn zusje en zwager waren zo vriendelijk om deze vakantie wat meer op de kids te letten, bijvoorbeeld in de ochtend. Nou hadden we dus 2 huisjes die aan elkaar getrokken waren voor de gelegenheid. En wat een huisjes, pff lekker luxe, eindelijk een x bedden waar we op uit konden slapen en ruim, heel ruim. Dus wij mochten iedere ochtend uitslapen, echter werkt de biologische wekker anders, maar heb toch wel ff gebruik gemaakt van de "snooze tijd" Voor de kinderen was dit ook een geweldige tijd, iedere ochtend zo vroeg eruit als ze zelf wilden, iedere dag aandacht van iedereen en dan ook nog eens zwemmen, bos enz. Wij zijn nu nog bezig om het ritme en structuur weer te herstellen, maar goed, dat is niet anders ze hebben genoten. Helaas is deze vakantie ook duidelijk gebleken dat Martin echt zijn grenzen bereikt heeft. Om hem heen werd het wel gezien, maar zelf nog niet, of eigenlijk wel maar te laat. Inmiddels zijn er processen voor hem in gang gezet om hem weer de oude te krijgen. Het bereiken van deze grenzen is niet alleen veroorzaakt door de kanker, maar door alles wat er vooral in het afgelopen jaar heeft afgespeeld. En tja het nadeel van vakantie is dat je dan volledig tot rust komt en je uiteindelijk dan de spanning uit.
Het mooie was, dat wij afgelopen maandag een naastenbijeenkomst hadden op de revalidatie. Wij mochten iemand mee nemen die ons dierbaar is geweest tijdens het gehele proces. Jullie snappen wel dat dat er een hele hoop zijn geweest, maar ja in een ruimte van pak um beet 4 bij 4 passen niet 100+ mensen, dus ieder nam 1 naaste mee. Uiteraard wisten wij niet wat de bedoeling was van deze bijeenkomst. Dat werd snel duidelijk. De naasten gingen met 1 van de begeleiders mee om te praten, ervaringen uit te wisselen. Wij als revalidanten moesten een brief schrijven/lijst maken voor onze naaste met wat wij gewaardeerd hadden en/of nog steeds waarderen. Het brul uur dus ;) Kijk iedereen weet dat ik een nuchter type ben, dat Martin en ik niet van het kleffe zijn en vooral niet in het openbaar en dat ik niet snel huil. Nou ja, na 2 kids is het huilen hier geen probleem meer en met zo'n bijeenkomst waarbij op het eind de brieven werden voor gelezen, hou het dan nog maar eens droog.
Maar heel mooi. Martin vond het ook heel erg fijn, dus dat doet mij ook weer goed om te horen. Nadien moesten we nog een uur sporten, door al het gebeuren lukte dat niet echt op mijn niveau maar goed.
Verder gaat het hier zo zijn gangetje, zondag ben ik nog met Charlotte naar kabouter Plop geweest. Geweldig, we waren samen met Alma en Thomas en die 2 kleintjes genoten samen. Op het eind nog naar de Mac, nou ja dat is dan geen traktatie voor Charlotte, maar voor mij dan weer wel ;) Maar zo mooi om de kinderen dan te zien, hand in hand liepen ze er heen, kalverliefde.... En de mama's genieten dan ook en kunnen ook nog ff snel, tussen het corrigeren door, bijpraten.
En aanstaande vrijdag begin ik weer met een nieuwe therapie, oedeemtherapie. Kijken of dat helpt tegen mijn overmatige vocht.
En als klapper heb ik eindelijk een x iets gewonnen! Ja ja, ik die nooit wint heeft eindelijk kaartjes voor de musical Sister Act gewonnen en wel 4 kaartjes. Dus de bedoeling is om er samen met mijn moeder zusje en schoonzusje heen te gaan. Schijnt een geweldige musical te zijn dus ben benieuwd, ik ben namelijk niet zo'n musical ganger.
Liefs
zondag 3 maart 2013
Revalidatie
Zo, de eerste 3 weken van de revalidatie zitten er al weer op.
Een groep waarin ik veruit de jongste ben. Ook wel weer eens prettig op mijn leeftijd ;) Nee nee, vind mijzelf niet oud, maar goed, kijk eens naar mijn collega's, was ik eerder de jongste, tegenwoordig behoor ik tot de "midden" leeftijd. Thuis natuurlijk mama van 2 kids, verantwoordelijkheden, uhm ja ik wordt toch wel een beetje oud, hahaha.
De jongste dus, de oudste is 69, de rest 50+. Een hele relaxte groep. Iedereen laat elkaar in zijn/haar waarde, wat het ook weer fijn maakt. De groep bestaat uit 5 vrouwen en 1 man, sneu zou je zeggen, maar deze man heeft daar geen moeite mee. En ook hier zijn er van de 5 vrouwen 3 met borstkanker, schokkend hoe vaak het voorkomt. Ieder heeft ook zo zijn eigen problemen, veel is overeenkomstig, maar ook veel individuele problemen/oorzaken voor de revalidatie.
Na 3 weken kan ik zeggen dat ik er toch wel profijt van begin te merken, de 1e week kon je mij opvegen, nu ben ik nog redelijk fit na de bijeenkomsten. En als je dan zo'n vooruitgang merkt, dan motiveert dat ook weer. Ook herkenning, heel fijn, herkenning in vage klachten/veranderingen, waarvan ik nu weet dat het erbij hoort/veroorzaakt wordt door de chemo.
Ow ja klachten, heb weer een nieuwe, de nagels van mijn tenen, ze zien er niet uit en sommigen zijn dik/irriteren, evenals mijn droge huid/hoofdhuid, ook niet echt wat.
En ben naar de tandarts geweest, ik had eindelijk de moed verzameld. Nou waar ik bang voor was klopt ook. Mijn gebit is naar haar grootje. Aanstaande donderdag krijg ik een tandvleesbehandeling. Als ik daar wel goed op reageer dan is er waarschijnlijk nog wat van mijn gebit te maken, reageer ik er slecht op, dan is het hoogstwaarschijnlijk niet zo goede afloop voor mijn gebit. Dus graag allemaal mee duimen!
En dan eindelijk lente in aantocht! Heerlijk, bedoel daar hebben we allemaal wel zin in denk ik. Ach mij maakt het verder niet uit, alle weersoorten hebben we nodig, maar het zou toch wel eens fijn zijn als er een zon komt, iets vaker dan de gemiddelde van 1x per maand. Van zon wordt je automatisch energieker en heb je meer zin in iets te ondernemen. Hoewel daar ontbreekt het bij mij nu niet aan, niet aan de zin, vaak nog wel aan de energie, maar daarom verdeel ik het meer en leer daar nu beter mee om gaan tijdens de revalidatie.
Pas bijvoorbeeld, Nathan was jarig, ja ja eindelijk 2! Die kleine, grote jongen alweer 2, ow wacht laat me dat even toelichten. Mijn kleine jongen is eigenlijk heel groot volgens de statistieken, werd mij verteld op het concentratiebureau ;) Ja het gaat nog verder, hij neigt naar overgewicht, zit tegen de lijn aan. Uhm het is gewoon een gezonde Hollandse jongen, die 2 x per week snoep krijgt en zijn favoriete snacks zijn tomaat en komkommer, de arts was snel uitgebabbeld, hahaha. Maar goed, met zijn verjaardag de hut hier vol, expres alles op 1 dag, 's-avonds was ik munt. Er werd nog een poging gedaan om de visite langer te houden die avond, maar dat heb ik maar even afgewenteld. Eerder zou ik het prima vinden, balend, maar wel prima, nu baken ik mijn grenzen af, heel duidelijk en zonder schaamte.
Ik zie trouwens dat mijn blog nog steeds met enige regelmaat wordt gelezen, binnen en buitenland en dan niet alleen de net geschreven stukjes maar alles. Eigenlijk ben ik dus wel benieuwd als je geen "bekende" van mij bent, hoe je op mijn blog bent gekomen en waarom je deze leest/heb gelezen. Ach eigenlijk ben ik daar sowieso wel benieuwd naar, bedoel in mijn beleving heb ik niet meer zoveel bijzonders te vertellen, maar ik hoor andere geluiden, gelukkig!
Maar goed op naar een nieuwe, enerverende week!
Een groep waarin ik veruit de jongste ben. Ook wel weer eens prettig op mijn leeftijd ;) Nee nee, vind mijzelf niet oud, maar goed, kijk eens naar mijn collega's, was ik eerder de jongste, tegenwoordig behoor ik tot de "midden" leeftijd. Thuis natuurlijk mama van 2 kids, verantwoordelijkheden, uhm ja ik wordt toch wel een beetje oud, hahaha.
De jongste dus, de oudste is 69, de rest 50+. Een hele relaxte groep. Iedereen laat elkaar in zijn/haar waarde, wat het ook weer fijn maakt. De groep bestaat uit 5 vrouwen en 1 man, sneu zou je zeggen, maar deze man heeft daar geen moeite mee. En ook hier zijn er van de 5 vrouwen 3 met borstkanker, schokkend hoe vaak het voorkomt. Ieder heeft ook zo zijn eigen problemen, veel is overeenkomstig, maar ook veel individuele problemen/oorzaken voor de revalidatie.
Na 3 weken kan ik zeggen dat ik er toch wel profijt van begin te merken, de 1e week kon je mij opvegen, nu ben ik nog redelijk fit na de bijeenkomsten. En als je dan zo'n vooruitgang merkt, dan motiveert dat ook weer. Ook herkenning, heel fijn, herkenning in vage klachten/veranderingen, waarvan ik nu weet dat het erbij hoort/veroorzaakt wordt door de chemo.
Ow ja klachten, heb weer een nieuwe, de nagels van mijn tenen, ze zien er niet uit en sommigen zijn dik/irriteren, evenals mijn droge huid/hoofdhuid, ook niet echt wat.
En ben naar de tandarts geweest, ik had eindelijk de moed verzameld. Nou waar ik bang voor was klopt ook. Mijn gebit is naar haar grootje. Aanstaande donderdag krijg ik een tandvleesbehandeling. Als ik daar wel goed op reageer dan is er waarschijnlijk nog wat van mijn gebit te maken, reageer ik er slecht op, dan is het hoogstwaarschijnlijk niet zo goede afloop voor mijn gebit. Dus graag allemaal mee duimen!
En dan eindelijk lente in aantocht! Heerlijk, bedoel daar hebben we allemaal wel zin in denk ik. Ach mij maakt het verder niet uit, alle weersoorten hebben we nodig, maar het zou toch wel eens fijn zijn als er een zon komt, iets vaker dan de gemiddelde van 1x per maand. Van zon wordt je automatisch energieker en heb je meer zin in iets te ondernemen. Hoewel daar ontbreekt het bij mij nu niet aan, niet aan de zin, vaak nog wel aan de energie, maar daarom verdeel ik het meer en leer daar nu beter mee om gaan tijdens de revalidatie.
Pas bijvoorbeeld, Nathan was jarig, ja ja eindelijk 2! Die kleine, grote jongen alweer 2, ow wacht laat me dat even toelichten. Mijn kleine jongen is eigenlijk heel groot volgens de statistieken, werd mij verteld op het concentratiebureau ;) Ja het gaat nog verder, hij neigt naar overgewicht, zit tegen de lijn aan. Uhm het is gewoon een gezonde Hollandse jongen, die 2 x per week snoep krijgt en zijn favoriete snacks zijn tomaat en komkommer, de arts was snel uitgebabbeld, hahaha. Maar goed, met zijn verjaardag de hut hier vol, expres alles op 1 dag, 's-avonds was ik munt. Er werd nog een poging gedaan om de visite langer te houden die avond, maar dat heb ik maar even afgewenteld. Eerder zou ik het prima vinden, balend, maar wel prima, nu baken ik mijn grenzen af, heel duidelijk en zonder schaamte.
Ik zie trouwens dat mijn blog nog steeds met enige regelmaat wordt gelezen, binnen en buitenland en dan niet alleen de net geschreven stukjes maar alles. Eigenlijk ben ik dus wel benieuwd als je geen "bekende" van mij bent, hoe je op mijn blog bent gekomen en waarom je deze leest/heb gelezen. Ach eigenlijk ben ik daar sowieso wel benieuwd naar, bedoel in mijn beleving heb ik niet meer zoveel bijzonders te vertellen, maar ik hoor andere geluiden, gelukkig!
Maar goed op naar een nieuwe, enerverende week!
maandag 11 februari 2013
2013
Ik was gestart met het schrijven van de blog, maar door allerlei omstandigheden en drukte niet verder gekomen dan de volgende vier zinnen:
Inmiddels zitten de 1e twee weken van 2013 er weer op! Druk druk druk, dus de tijd gaat snel, goed, heel fijn, maar soms te snel.
Zoals mijzelf beloofd heb ik oud en nieuw goed gevierd, lading drank, maar niet dronken, wijsheid? Hoge tolerantie? Uh beide denk ik ;)
Alweer compleet achterhaald, wat, Pasen is al weer onderweg! ;)
Dus maar even naar het nu. Hoe gaat het met me, goed, druk. Wij zijn druk geweest met veel familie omstandigheden. Eigenlijk was dat onze voornaamste bezigheid, wat inhield dat de 1 er druk mee was en de ander hier thuis het gezin liet draaien. Daarnaast was en ben ik druk* met veel positieve zaken, gezelligheid, kids, ontwikkeling, Levi en wat al nog meer en uiteraard mijn werk. Het vreet allemaal energie, maar allemaal positieve energie, waardoor ik 's-avonds moe, maar voldaan, op de bank zit. Hetgeen geen positieve, maar negatieve energie vreet probeer ik of om te buigen naar positieve energie, of dan maar te elimineren uit mijn dagelijks bestaan, levert veel rust op.
*ik zal druk even nader toelichten, dit betekent voor mij, op het moment dat ik nog energie heb naast mijn huishouding en werk, ga ik lekker een taartje bakken, knutselen, hele einden wandelen met Levi of afspreken met vriendin, dit is in tijd uit te drukken in max 2 x per week, afhankelijk van de activiteit.
Vandaag ben ik gestart met mijn revalidatietraject, Herstel en Balans. Dit is een 10 weken durende traject, veel sporten, veel psychisch, intensief dus. Uiteraard ben ik weer de jongste van de groep en als vrouw weer de uitzondering met geen borstkanker. Het groepje bestaat maar uit 6 personen, 1 man (kakelende kippenhok) en 5 vrouwen, waarvan 3 borstkanker, 1 darmkanker en moi.
Ik hoop met dit traject toch echt weer veel energie terug te winnen, en voor het deel wat ik niet terug krijg en dus aan vermoeidheid zal moeten accepteren dat ik dan ook leer hoe ik hier mee om moet gaan. Ook hoop ik die vergeetachtigheid terug te dringen, dat is enorm hinderlijk. Daarnaast is er tussendoor nog een bijeenkomst voor naasten, dan kan Martin mee, heel fijn, hij heeft ook veel te verduren gehad en dit niet echt altijd met iedereen kunnen delen.
Met de rest klachten gaat het op en af. Afgelopen weken natuurlijk enorm koud, is al niet echt mijn weer. Maar nu, nu moet ik er echt bij gaan nadenken dat ik handschoenen ga dragen. Door de kou, vooral bij het krabben van de autoruiten, komt het weer tot uiting in mijn vingers, die doen dan zo zeer, nooit gehad, nu lijkt het alsof er een olifant op de vingers staan te dansen.
Mijn vochtproblematiek blijft hetzelfde. 2 januari had ik een vervoegde controle, bij mijn nieuwe "oude" arts. Het schijnt een zeldzaam bekend maar zeker weg trekkend probleem te zijn met veeeeeeel geduld. Om toch het op gang te helpen en houden zit ik weer aan de plastabletten, wat deels helpt. Verder was alles oke en was de arts zeer te spreken. op naar 17 april, de volgende controle.
Dat is dus wat mij het afgelopen maand heeft bezig gehouden. En dan nu deze week.
Deze week is toch wel een beetje vreemd. Afgelopen maand ook wel wat. Vorig jaar kwam ik natuurlijk op 20 januari thuis te zitten. Op 17 februari heb ik de diagnose kanker gekregen, vooral deze week toen was onbewust slopend. Ik had nu namelijk alle testen erop zitten en begon het wachten. In de tussentijd vierden wij de verjaardag van Nathan, want die is de 14e jarig en dat vierden wij de 12e, logistiek kwam dat wat beter en gelukkig maar. Dit jaar vieren wij Nathans verjaardag op de 17e, niet bewust, ik constateerde later pas dat het de datum was, ook wel weer fijn dat ik het toch al kan scheiden of er aan voorbij kan lopen, hopelijk ook met alle andere data's behalve 6 september, nieuwe feestdag ;)
Dus ja deze week staat in het teken van Nathan, de kleine grote man wordt alweer 2! Een mannetje waar we veel mee te stellen hebben, die ons niet stil laat zitten, maar die op dit moment een enorme mama's kindje aan het worden is, ik hoop dat het tijdelijk is ;)
En ja voor deze verjaardag kan ik mij meteen uitleven op mijn nieuwe oude hobby, taarten maken. Maar nu vooral met veel fluorescerende kleurtjes en "van-je-tanden-af-springende-glazuur-vretende" laagjes. Hopelijk smaken ze ook.
En tja Nathan is een valentijnskindje en Martin vond het ook wel een goed cadeautje om onze relatie mee te bezegelen, wij hebben namelijk op de 14e (en nee niet vanwege Valentijnsdag) een relatie gekregen en dat is dit jaar alweer 10 jaar geleden. Tijd gaat snel, maar ik hoor jullie vooral denken : Hoe houdt hij/zij het uit met......... ;P
Wonder boven wonder is Martin het dit jaar niet vergeten onze jubileum (althans tot nu), maar we vieren voornamelijk het feestje van Nathan, heeeeel klein op de dag zelf, samen met mijn ouders, verder niet en zondag dus de rest van de familie, zin an.
Ik zie nu dat het alweer 11 is, tijd om naar bed te gaan, dus weltrusten!
Liefs!
Inmiddels zitten de 1e twee weken van 2013 er weer op! Druk druk druk, dus de tijd gaat snel, goed, heel fijn, maar soms te snel.
Zoals mijzelf beloofd heb ik oud en nieuw goed gevierd, lading drank, maar niet dronken, wijsheid? Hoge tolerantie? Uh beide denk ik ;)
Alweer compleet achterhaald, wat, Pasen is al weer onderweg! ;)
Dus maar even naar het nu. Hoe gaat het met me, goed, druk. Wij zijn druk geweest met veel familie omstandigheden. Eigenlijk was dat onze voornaamste bezigheid, wat inhield dat de 1 er druk mee was en de ander hier thuis het gezin liet draaien. Daarnaast was en ben ik druk* met veel positieve zaken, gezelligheid, kids, ontwikkeling, Levi en wat al nog meer en uiteraard mijn werk. Het vreet allemaal energie, maar allemaal positieve energie, waardoor ik 's-avonds moe, maar voldaan, op de bank zit. Hetgeen geen positieve, maar negatieve energie vreet probeer ik of om te buigen naar positieve energie, of dan maar te elimineren uit mijn dagelijks bestaan, levert veel rust op.
*ik zal druk even nader toelichten, dit betekent voor mij, op het moment dat ik nog energie heb naast mijn huishouding en werk, ga ik lekker een taartje bakken, knutselen, hele einden wandelen met Levi of afspreken met vriendin, dit is in tijd uit te drukken in max 2 x per week, afhankelijk van de activiteit.
Vandaag ben ik gestart met mijn revalidatietraject, Herstel en Balans. Dit is een 10 weken durende traject, veel sporten, veel psychisch, intensief dus. Uiteraard ben ik weer de jongste van de groep en als vrouw weer de uitzondering met geen borstkanker. Het groepje bestaat maar uit 6 personen, 1 man (kakelende kippenhok) en 5 vrouwen, waarvan 3 borstkanker, 1 darmkanker en moi.
Ik hoop met dit traject toch echt weer veel energie terug te winnen, en voor het deel wat ik niet terug krijg en dus aan vermoeidheid zal moeten accepteren dat ik dan ook leer hoe ik hier mee om moet gaan. Ook hoop ik die vergeetachtigheid terug te dringen, dat is enorm hinderlijk. Daarnaast is er tussendoor nog een bijeenkomst voor naasten, dan kan Martin mee, heel fijn, hij heeft ook veel te verduren gehad en dit niet echt altijd met iedereen kunnen delen.
Met de rest klachten gaat het op en af. Afgelopen weken natuurlijk enorm koud, is al niet echt mijn weer. Maar nu, nu moet ik er echt bij gaan nadenken dat ik handschoenen ga dragen. Door de kou, vooral bij het krabben van de autoruiten, komt het weer tot uiting in mijn vingers, die doen dan zo zeer, nooit gehad, nu lijkt het alsof er een olifant op de vingers staan te dansen.
Mijn vochtproblematiek blijft hetzelfde. 2 januari had ik een vervoegde controle, bij mijn nieuwe "oude" arts. Het schijnt een zeldzaam bekend maar zeker weg trekkend probleem te zijn met veeeeeeel geduld. Om toch het op gang te helpen en houden zit ik weer aan de plastabletten, wat deels helpt. Verder was alles oke en was de arts zeer te spreken. op naar 17 april, de volgende controle.
Dat is dus wat mij het afgelopen maand heeft bezig gehouden. En dan nu deze week.
Deze week is toch wel een beetje vreemd. Afgelopen maand ook wel wat. Vorig jaar kwam ik natuurlijk op 20 januari thuis te zitten. Op 17 februari heb ik de diagnose kanker gekregen, vooral deze week toen was onbewust slopend. Ik had nu namelijk alle testen erop zitten en begon het wachten. In de tussentijd vierden wij de verjaardag van Nathan, want die is de 14e jarig en dat vierden wij de 12e, logistiek kwam dat wat beter en gelukkig maar. Dit jaar vieren wij Nathans verjaardag op de 17e, niet bewust, ik constateerde later pas dat het de datum was, ook wel weer fijn dat ik het toch al kan scheiden of er aan voorbij kan lopen, hopelijk ook met alle andere data's behalve 6 september, nieuwe feestdag ;)
Dus ja deze week staat in het teken van Nathan, de kleine grote man wordt alweer 2! Een mannetje waar we veel mee te stellen hebben, die ons niet stil laat zitten, maar die op dit moment een enorme mama's kindje aan het worden is, ik hoop dat het tijdelijk is ;)
En ja voor deze verjaardag kan ik mij meteen uitleven op mijn nieuwe oude hobby, taarten maken. Maar nu vooral met veel fluorescerende kleurtjes en "van-je-tanden-af-springende-glazuur-vretende" laagjes. Hopelijk smaken ze ook.
En tja Nathan is een valentijnskindje en Martin vond het ook wel een goed cadeautje om onze relatie mee te bezegelen, wij hebben namelijk op de 14e (en nee niet vanwege Valentijnsdag) een relatie gekregen en dat is dit jaar alweer 10 jaar geleden. Tijd gaat snel, maar ik hoor jullie vooral denken : Hoe houdt hij/zij het uit met......... ;P
Wonder boven wonder is Martin het dit jaar niet vergeten onze jubileum (althans tot nu), maar we vieren voornamelijk het feestje van Nathan, heeeeel klein op de dag zelf, samen met mijn ouders, verder niet en zondag dus de rest van de familie, zin an.
Ik zie nu dat het alweer 11 is, tijd om naar bed te gaan, dus weltrusten!
Liefs!
Abonneren op:
Posts (Atom)