De Dag

Vandaag was de dag! De dag dat ik de uitslag zou krijgen van de onderzoeken. De dag waar we naar toe leefden, al bijna 7 maanden, maar vooral de afgelopen 2 weken waren spannend.

Ik had dan ook verwacht dat ik vanacht niet zou kunnen slapen van de zenuwen, maar hoe raar ook, ik heb geslapen als een os, zenuwachtig zeker, maar ook weer niet, eigenlijk omdat je stiekem ook al weet, maar toch moet de bevestiging komen van de arts en die is er nu, want:

IK BEN SCHOON!!!!!!

Ik ben volledig schoon, op de pet-scan met ct is naar voren gekomen dat de klieren nog wel aanwezig zijn, de grootste zelfs 4,5 cm, maar daarvoor hebben ze dan de pet gedeelte, waaruit is gebleken dat alles schoon is, ik lichtte niet meer op. De klieren die er nu zitten noemen ze littekens. Deze veroorzaken meteen ook wat vocht ophoping in mijn been, een kwaal waar ik waarschijnlijk niet meer vanaf kom, hopelijk wordt het minder nu ik geen kuren meer krijg, maar het zal niet weg gaan. Met mijn hart was alles in orde, gelukkig.

Ik zal de rest van mijn leven onder controle blijven, de 1e al over 2 maanden. En deze arts wil er niet de label genezen aan hangen, want, zegt ze, je hoort nog vaak dat de mens genezen is verklaard en een jaar later hier weer zit, maar dan ongeneeslijk. Maar hoe langer het weg blijft, hoe kleiner de kans dat het terugkomt. Maar ach iedere x blijft het even spannend, ik heb weer als voordeel dat ik de rest van mijn leven onder controle sta, normaal is dat niet, maar of het nou meer zegt.

Nu begint het herstel, hoe lang deze duurt is even afwachten, het voordeel is dat ik jong ben.

Zoals sommigen ook terecht zeggen, een start van een nieuw leven. Deze hebben we ook al gevierd met een flesje bubbels, jammie ;) Voor nu gaan we volgende week met ons gezinnetje een weekend genieten en over 2 weken doen we dat voor nog een weekje, maar dan samen met mijn ouders. In die weken kan Martin ook even bijtanken, is hij ook aan toe.

Ik zal wat minder gaan schrijven op deze blog, als het goed is kom ik weer uiteindelijk terecht in mijn normale misschien toch wat aangepaste ritme, maar zal jullie zeker op de hoogte houden van de ontwikkelingen.

Iedereen bedankt voor alle steun in de afgelopen maanden en vooral Martin en mijn ouders, die hebben toch wel extra zorg op zich genomen.