En daar zijn we dan eindelijk op ons lang verwachte weekendje weg om ff bij te tanken. Wat denk je, kinderen starten met de buikgriep en ik ben nu aan de beurt, pff voel me echt niet happy, schijnt een dag te duren, maar denk dat het wat langer aanhoudt. Maar goed, hopelijk hebben we er dan geen last van als we in Luxemburg zitten.
Wel ff wat gegoogled vandaag en een website tegen gekomen die handig is, maar waar ik niet even gelukkig van wordt, hoewel het natuurlijk geen garantie voor mij bied:
www.beternahodgkin.nl
Nou ik ga ff verder met ziek zijn.
Doei!
zondag 16 september 2012
donderdag 6 september 2012
De Dag
Vandaag was de dag! De dag dat ik de uitslag zou krijgen van de onderzoeken. De dag waar we naar toe leefden, al bijna 7 maanden, maar vooral de afgelopen 2 weken waren spannend.
Ik had dan ook verwacht dat ik vanacht niet zou kunnen slapen van de zenuwen, maar hoe raar ook, ik heb geslapen als een os, zenuwachtig zeker, maar ook weer niet, eigenlijk omdat je stiekem ook al weet, maar toch moet de bevestiging komen van de arts en die is er nu, want:
IK BEN SCHOON!!!!!!
Ik ben volledig schoon, op de pet-scan met ct is naar voren gekomen dat de klieren nog wel aanwezig zijn, de grootste zelfs 4,5 cm, maar daarvoor hebben ze dan de pet gedeelte, waaruit is gebleken dat alles schoon is, ik lichtte niet meer op. De klieren die er nu zitten noemen ze littekens. Deze veroorzaken meteen ook wat vocht ophoping in mijn been, een kwaal waar ik waarschijnlijk niet meer vanaf kom, hopelijk wordt het minder nu ik geen kuren meer krijg, maar het zal niet weg gaan. Met mijn hart was alles in orde, gelukkig.
Ik zal de rest van mijn leven onder controle blijven, de 1e al over 2 maanden. En deze arts wil er niet de label genezen aan hangen, want, zegt ze, je hoort nog vaak dat de mens genezen is verklaard en een jaar later hier weer zit, maar dan ongeneeslijk. Maar hoe langer het weg blijft, hoe kleiner de kans dat het terugkomt. Maar ach iedere x blijft het even spannend, ik heb weer als voordeel dat ik de rest van mijn leven onder controle sta, normaal is dat niet, maar of het nou meer zegt.
Nu begint het herstel, hoe lang deze duurt is even afwachten, het voordeel is dat ik jong ben.
Zoals sommigen ook terecht zeggen, een start van een nieuw leven. Deze hebben we ook al gevierd met een flesje bubbels, jammie ;) Voor nu gaan we volgende week met ons gezinnetje een weekend genieten en over 2 weken doen we dat voor nog een weekje, maar dan samen met mijn ouders. In die weken kan Martin ook even bijtanken, is hij ook aan toe.
Ik zal wat minder gaan schrijven op deze blog, als het goed is kom ik weer uiteindelijk terecht in mijn normale misschien toch wat aangepaste ritme, maar zal jullie zeker op de hoogte houden van de ontwikkelingen.
Iedereen bedankt voor alle steun in de afgelopen maanden en vooral Martin en mijn ouders, die hebben toch wel extra zorg op zich genomen.
Ik had dan ook verwacht dat ik vanacht niet zou kunnen slapen van de zenuwen, maar hoe raar ook, ik heb geslapen als een os, zenuwachtig zeker, maar ook weer niet, eigenlijk omdat je stiekem ook al weet, maar toch moet de bevestiging komen van de arts en die is er nu, want:
IK BEN SCHOON!!!!!!
Ik ben volledig schoon, op de pet-scan met ct is naar voren gekomen dat de klieren nog wel aanwezig zijn, de grootste zelfs 4,5 cm, maar daarvoor hebben ze dan de pet gedeelte, waaruit is gebleken dat alles schoon is, ik lichtte niet meer op. De klieren die er nu zitten noemen ze littekens. Deze veroorzaken meteen ook wat vocht ophoping in mijn been, een kwaal waar ik waarschijnlijk niet meer vanaf kom, hopelijk wordt het minder nu ik geen kuren meer krijg, maar het zal niet weg gaan. Met mijn hart was alles in orde, gelukkig.
Ik zal de rest van mijn leven onder controle blijven, de 1e al over 2 maanden. En deze arts wil er niet de label genezen aan hangen, want, zegt ze, je hoort nog vaak dat de mens genezen is verklaard en een jaar later hier weer zit, maar dan ongeneeslijk. Maar hoe langer het weg blijft, hoe kleiner de kans dat het terugkomt. Maar ach iedere x blijft het even spannend, ik heb weer als voordeel dat ik de rest van mijn leven onder controle sta, normaal is dat niet, maar of het nou meer zegt.
Nu begint het herstel, hoe lang deze duurt is even afwachten, het voordeel is dat ik jong ben.
Zoals sommigen ook terecht zeggen, een start van een nieuw leven. Deze hebben we ook al gevierd met een flesje bubbels, jammie ;) Voor nu gaan we volgende week met ons gezinnetje een weekend genieten en over 2 weken doen we dat voor nog een weekje, maar dan samen met mijn ouders. In die weken kan Martin ook even bijtanken, is hij ook aan toe.
Ik zal wat minder gaan schrijven op deze blog, als het goed is kom ik weer uiteindelijk terecht in mijn normale misschien toch wat aangepaste ritme, maar zal jullie zeker op de hoogte houden van de ontwikkelingen.
Iedereen bedankt voor alle steun in de afgelopen maanden en vooral Martin en mijn ouders, die hebben toch wel extra zorg op zich genomen.
dinsdag 4 september 2012
De scan gehad
Gisteren heb ik weer de pet-scan gehad, nu dus wachten en wachten. Dat moest ik gisteren ook hoor. Het was maandagochtend, met de maandagochtend opstartproblemen. Airco was uitgevallen dus het was plus 30 en daarnaast kwam het apparaat niet door de kwaliteitscontrole, dus weer opnieuw opstartrondje, waardoor het 3 kwartier uitliep. En zij die mij moest prikken, mwah, niet echt een natuurtalent.
Ik lag uiteindelijk ook bijna te slapen. Tja en wat doe je dan als je ligt te wachten? Je kunt de minuten horen verstrijken, tik tak tik tak. Maar daar moet je maar niet op letten, dus dan maar nadenken, nadenken over van alles en nog wat, uiteraard de minder leuke dingen, maar uiteraard ook hele leuke dingen, zoals een tripje Egypte. En dan nog de scan door, door alle vochtophopingen waren mijn vingers na een half uur scan net worsten en had er amper gevoel meer in, de ene x lig je er makkelijker in dan de andere x.
In de wachtkamer lag naast mij een man die net die week er voor te horen had gekregen dat hij vlekken op de longen had, die gaat dus het slopende traject nog in en pas als je er zelf mee te maken hebt weet je wat het betekent.
Op de terugweg toch even bij de Shell in Hattem gestopt, ik mocht namelijk nog niet eten en viel een beetje om. Dus ik sta daar af te rekenen, vraagt de man achter de kassa aan mij of ik aan het klussen ben, logische vraag want ik had een trui aan met een winkelhaak erin veroorzaakt door Levi. Nee, denkt u dat vanwege gat in de trui, nee, uw handen zijn zo ruw en smerig en uw nagels zijn kapot. Denk dat hij de schaamrood nu nog van zijn kaken moet zien te halen. Kan hij uiteraard ook niet weten dat dat komt door de chemo, hem ook uitgelegd en hij is ook de eerste die het opvalt, of tenminste zegt.
Daarna de kinderen wezen ophalen. De kinderen waren weer blijven slapen bij mijn ouders, want om die nou 's-ochtends om 6 uur hun bed uit te trommelen omdat ik om kwart over 8 in Zwolle moet zijn is niet echt wat, hoewel ze vaak wel al rond 7 uur wakker zijn en soms zelfs al om half 7 met een uitschieter naar 6 uur. Dat hadden ze mij ook beloofd, 6 uur. Wat denk je, om half 9 is Charlotte pas wakker geworden! Uiteraard vanochtend niet, hopelijk herhaald ze het in de vakantie. Het voordeel was wel dat ze met het voorbeeldige gedrag nog een x mogen blijven slapen ;)
En wat ik nog moet doen, wat de meesten nog niet weten, is naar de tandarts. Door Hodgkin maar ook door de chemo zijn een aantal tanden bovenin los gaan zitten. Dit had ik uiteraard al kunnen laten verhelpen, maar dan bracht ik mijn kuren weer in de gaten. Maar ja, zit je hier nu op te wachten, tandarts is nou niet de grootste vriend van de meesten. En vooral mijn tandarts niet, zodra hij weer genoeg verdient heeft, cancelt hij zijn afspraken om te gaan jagen, vakantie te vieren of ...... Was al naar zijn collega overgestapt, maar ja hij schijnt juist de tandarts te zijn gespecialiseerd in kankerpatienten, jippie.
Om nu maar de tijd tot donderdag te doden, gisteren heerlijk uitgeleefd op de Wii, vandaag ook maar weer, dat werkt toch wel. Daarnaast maar jullie vervelen met mijn nieuwe blog en bedenken wat ik nog wil weten van de arts. Nou ja eigenlijk is het geheel afhankelijk van wat de uitslag is, vooral mijn vocht is nu nog een puntje, daarnaast weer een blessure van na mijn zwangerschap wat nu opspeelt, mijn pols, dus daar aankomende week ook maar weer mee naar de huisarts, maar dat pas na de uitslag. Morgen nog even de nek laten kraken en sporten, met Levi lopen en dan is het alweer zo donderdag.
Ik lag uiteindelijk ook bijna te slapen. Tja en wat doe je dan als je ligt te wachten? Je kunt de minuten horen verstrijken, tik tak tik tak. Maar daar moet je maar niet op letten, dus dan maar nadenken, nadenken over van alles en nog wat, uiteraard de minder leuke dingen, maar uiteraard ook hele leuke dingen, zoals een tripje Egypte. En dan nog de scan door, door alle vochtophopingen waren mijn vingers na een half uur scan net worsten en had er amper gevoel meer in, de ene x lig je er makkelijker in dan de andere x.
In de wachtkamer lag naast mij een man die net die week er voor te horen had gekregen dat hij vlekken op de longen had, die gaat dus het slopende traject nog in en pas als je er zelf mee te maken hebt weet je wat het betekent.
Op de terugweg toch even bij de Shell in Hattem gestopt, ik mocht namelijk nog niet eten en viel een beetje om. Dus ik sta daar af te rekenen, vraagt de man achter de kassa aan mij of ik aan het klussen ben, logische vraag want ik had een trui aan met een winkelhaak erin veroorzaakt door Levi. Nee, denkt u dat vanwege gat in de trui, nee, uw handen zijn zo ruw en smerig en uw nagels zijn kapot. Denk dat hij de schaamrood nu nog van zijn kaken moet zien te halen. Kan hij uiteraard ook niet weten dat dat komt door de chemo, hem ook uitgelegd en hij is ook de eerste die het opvalt, of tenminste zegt.
Daarna de kinderen wezen ophalen. De kinderen waren weer blijven slapen bij mijn ouders, want om die nou 's-ochtends om 6 uur hun bed uit te trommelen omdat ik om kwart over 8 in Zwolle moet zijn is niet echt wat, hoewel ze vaak wel al rond 7 uur wakker zijn en soms zelfs al om half 7 met een uitschieter naar 6 uur. Dat hadden ze mij ook beloofd, 6 uur. Wat denk je, om half 9 is Charlotte pas wakker geworden! Uiteraard vanochtend niet, hopelijk herhaald ze het in de vakantie. Het voordeel was wel dat ze met het voorbeeldige gedrag nog een x mogen blijven slapen ;)
En wat ik nog moet doen, wat de meesten nog niet weten, is naar de tandarts. Door Hodgkin maar ook door de chemo zijn een aantal tanden bovenin los gaan zitten. Dit had ik uiteraard al kunnen laten verhelpen, maar dan bracht ik mijn kuren weer in de gaten. Maar ja, zit je hier nu op te wachten, tandarts is nou niet de grootste vriend van de meesten. En vooral mijn tandarts niet, zodra hij weer genoeg verdient heeft, cancelt hij zijn afspraken om te gaan jagen, vakantie te vieren of ...... Was al naar zijn collega overgestapt, maar ja hij schijnt juist de tandarts te zijn gespecialiseerd in kankerpatienten, jippie.
Om nu maar de tijd tot donderdag te doden, gisteren heerlijk uitgeleefd op de Wii, vandaag ook maar weer, dat werkt toch wel. Daarnaast maar jullie vervelen met mijn nieuwe blog en bedenken wat ik nog wil weten van de arts. Nou ja eigenlijk is het geheel afhankelijk van wat de uitslag is, vooral mijn vocht is nu nog een puntje, daarnaast weer een blessure van na mijn zwangerschap wat nu opspeelt, mijn pols, dus daar aankomende week ook maar weer mee naar de huisarts, maar dat pas na de uitslag. Morgen nog even de nek laten kraken en sporten, met Levi lopen en dan is het alweer zo donderdag.
Abonneren op:
Posts (Atom)