donderdag 10 mei 2012

Scan

Vandaag heb ik de eerste pet-scan gehad. Een pet-scan is ook wel een hele happening. Omdat ik er ook een CT scan bij kreeg, waarbij de darmen ook op de foto moesten, mocht ik gisteren al beginnen met de "overheerlijke" telebrix drankjes, bij iedere maaltijd 1. Voor degene die het niet weten, ik verafschuw drankjes, ja nee niet de alcoholhoudende, die lust ik wel ;), maar hoestdrankjes is voor mij al een hel. Ieder flesje moest ik eigenlijk nog vermengen met 2 glazen water, dat heb ik gedaan maar dan heb je een dubbele hoeveelheid wat niet te drinken is en dus ook 2x zoveel de tijd om te kokhalzen. Dus gewoon fles aan de mond, neus dicht en drinken maar....

Vanochtend moest ik er om half 10 zijn, je mag dan vanaf 6 uur ervoor niet eten (tja dat doet ik toch niet als ik slaap) en ik moest in de 2 uur ervoor een liter water drinken. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis mag je na een suikertest plaatsnemen op bed. Ze testen eerst je suiker, deze mag namelijk niet te hoog zijn dat beïnvloed de werking. Nadat ze het infuus geplaatst hebben, spuiten ze het radio actief goedje in en dan begint het onder een dekentje stil liggen. Dit moet ook weer, bij teveel spieractiviteit of als je het koud hebt, is het ook weer mislukt. Nadat je drie kwartier hebt stil gelegen, mag je op de plaat gaan liggen wat door de scan heen gaat, dit duurt ongeveer een half uur. Eerst maken ze de pet-scan, daarna de CT scan. Voor de CT scan dienen ze je ook nog een goedje toe, waardoor je een warmtegolf door je lichaam heen krijgt die eindigt in een plas gevoel, heel bizar.

En nu begint het wachten, wachten tot dinsdag, dan krijgen wij de uitslag. Spannend, hoe optimistisch ik ook ben, het is en blijft spannend, je lichaam doet wat die wil in dit geval. En hier hangt toch ook weer het vervolg traject vanaf. blijft die hetzelfde of gaat die nog zwaarder worden.

Gisteren was ik overigens nog op kantoor, ik was er sinds het begin niet meer geweest, maar het binnenkomen is alsof je niet weg bent geweest. Het fijne is om te horen hoe iedereen met je mee leeft en de meest gehoorde opmerking is: "wat zie je er goed uit". Altijd leuk om te horen, maar nu helemaal. Tja het is natuurlijk altijd afwachten hoe je lichaam reageert, daarnaast ben ik ook nog niet kaal, dat maakt gewoon een verschil. Uiteindelijk was ik er alweer 3 uur en had ik eigenlijk nog geeneens met iedereen (goed) kunnen praten, maar moest ik alweer weg. Ook goed, want was op dat moment wel weer moe. In de tussentijd was er niks, maar toch ook veel veranderd. Het was weer goed om er te zijn, ga er snel weer een keer water drinken.

Nu gaan we op naar het weekend, morgen wordt mijn vader alweer 60! Gezellig vieren, samen met zusje en goede vrienden. Ik weet niet of jullie nog plannen hebben voor het weekend, maar alvast een fijn weekend!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten