Halverwege

Helaas kon ik geen halve vlaggetjes vinden, dus dan maar zo. IK ZIT OP DE HELFT!!!!!!!!!! Nu begint het echte aftellen en dat voelt toch wel goed.

Afgelopen dinsdag had ik weer een date met de arts. Ik dacht dat mijn HB enorm gekelderd was, maar die was juist super goed, alsmede de rest van mijn bloedwaarden. Mijn buikgriep kon alleen nog roet in het eten gooien, maar na overleg met een collega arts en mijn relatief goede staat van lichaam mocht het toch doorgaan, maar ik kreeg wel een potje mee om te scheppen zodra het zich weer voordeed ;) en een ab-recept waar ik dan mee moet beginnen. Ik heb toch ook nog even de vraag gesteld, wat als na 4 kuren alles weg is en ik dus schoon ben, maar helaas, dan krijg ik die 2 kuren toch cadeau. Wel lichtte ze dit nogmaals toe met de woorden dat zij zeker niet de verwachting had dat ik meer kuren nodig had als ze zag hoe goed het nu al aangeslagen was (alleen uiteraard wel onder het voorbehoud, zoiets is toch altijd koffiedik kijken).

Dus gisteren dan maar weer de kuur, het ging weer eens redelijk snel en ik stond binnen 4 uur weer buiten. Dit keer was het ook een zwijgzame kamer, is toch wel saai, nog wel geprobeerd om een praatje te maken, maar ja als het er niet in zit. Had wel weer pech. Ik had een nieuwe verpleegster, die ook redelijk nieuw was op de afdeling. Zet ze het infuus, wil ze de bescherming (dat veertje) eruit trekken, blijft die steken, dus iemand erbij geroepen, zijn ze er bezig, drukken ze ook nog die naald kapot in mijn arm, hoef het niet uit te leggen he, heb haar ook niet weer gezien gelukkig. Maar ja, het gevolg was dat ze een nieuwe infuus moesten zetten. Gelukkig was dit snel geregeld.

Alleen kon ik dit keer weer niet slapen, draaien en denken en draaien en ik kreeg last van zuurbranden. Uiteindelijk toch maar weer uit bed gekomen en moest ik voor het eerst overgeven, niet dat ik misselijk was, maar puur door het zuur. Het luchtte wel op, om vervolgens heerlijk in slaap te vallen.

En vandaag weer heerlijk niks doen, ik kreeg wel weer een idee om over te schrijven, maar dat komt in een volgende blog wel.

Ow ja, nog even. Ik werd gisteren weer verrast met een kaartje van mijn werk! Super hoor.

Boontje komt om zijn loontje?!

Hebben jullie ook zo genoten van het lekkere weer? Hier wel, wel wat aanpassingen, veel in de schaduw en veel smeren, maar dan was het nog wel goed toeven buiten.

Zaterdag ben ik op visite geweest in Apeldoorn, dat was te lang geleden, maar weer als vanouds gezellig. De kinderen hebben zich daar uitstekend vermaakt, maar ja geef kinderen water, potjes en pannetjes en je hoort ze niet meer. Charlotte vond het zo leuk, ze wilde niet meer naar huis, maar eenmaal in de auto lag ze te slapen. Gisteren hebben we bij mijn ouders gebarbecued. Gezellig met de familie en vrienden van mijn ouders. Door vervelende omstandigheden was Lisa er ook nog even dus zij en Charlotte hadden het weer gezellig en de kinderen vonden het sowieso gezellig met, zoals Charlotte het zegt, Cajmen, Job en Veja, maar ja welk kind vind aandacht niet leuk.

Na zo'n "wild" weekend ben ik kapot, weer erger dan normaal, dus ik vermoed ook dat mijn HB er niet best voor staat, of het moet door de warmte komen dat ik mij erger moe voel. Maar goed, morgen zullen we het horen. En met dat ik dit schrijf betrap ik mijzelf dat ik denk, Marie klaag niet zo om vervolgens te denken, ow ja dat mag nu. Waar ik nu ook last van heb, is de buikgriep, was al om 4 uur wakker en werd vriendjes met de wc, nu is het weer wat tot rust, maar de buik voelt nog steeds niet fijn, hopelijk knap ik vandaag wel weer op, want woensdag heb ik weer de kuur en als die uitgesteld wordt, pff ben ik nog langer onderweg.

Iedereen een fijne 2e pinksterdag! Genietse van het laatste restje mooie weer.

huisarts

En leven we allemaal nog? Na al het geklaag over de winter (ow nee die was er amper), vele regen, grauw weer, droogte, kou, wenste iedereen warmte. Ja ik niet hoor, heb mij allang berust in het Nederlandse weer en ik weet dat als wij klagen over de kou en warmte wensen, wij bij warmte klagen dat het te warm is, nutteloos dus en wij mensen zijn nooit tevreden.  Maar goed de afgelopen dagen heb ik alleen maar gehoord, pfffffffffffffffffff wat een hitte, tja..........

En tja ik klaag niet over het weer, dus mag het nu wel even dubbel en dwars. Normaal ben ik een zomer mens, heerlijk die warmte, hoe warmer hoe beter. Maar nu ik ziek ben is het geen lekker weer, voornamelijk die benauwdheid niet. Ik ben dan ook blij dat het gisteravond eindelijk even wat geregend heeft en dat de benauwdheid wat uit de lucht is, daardoor kun je tenminste weer lopen zonder te zweten en is het hier in huis weer wat beter.

Maar zoals de titel van dit stukje al zegt, huisarts, daar wilde ik het even over hebben. En dan wel mijn huisarts.

Mijn huisarts is top. Toen ik bij hem kwam met mijn klachten heeft hij meteen gehandeld en ook op de juiste manier, want zoals later mijn internist-hematoloog ook zei, dit had makkelijk een spier kunnen zijn, zoals het aanvoelde. Na de Fysio, meteen foto's en bloedprikken wat heeft geleid tot het doorsturen naar de chirurg. Al met al heeft het maar 2,5 week geduurd van 1e x huisarts tot dat ik bij de chirurg zat.

Nadat natuurlijk alles onderzocht was in het ziekenhuis en bekend werd dat ik een vorm van bloedkanker had, hing de huisarts meteen aan de telefoon voordat ik uberhaupt bij de internist was geweest, vervolgens heeft hij mij al in het gehele traject meerdere malen gebeld om te horen hoe het gaat, daarnaast heb ik hem ook op de praktijk gezien vanwege de kinderen.

Hij houd alles dus goed in de gaten. Ik weet dat het normaal is, dat het bij hun functie hoort, maar toch wil ik dit wel even gemeld hebben dat ik blij ben met mijn huisarts!

Klachten

Alweer bijna op de helft! Ik heb 30 mei kuur 3B en dan zit ik op de helft. Een mijlpaal, de helft, dan begint het echte aftellen, is het eind in zicht en ben ik er vanaf. Maar goed vooralsnog is het nog niet zover en heb ik afgelopen woensdag kuur 3A gehad, de 5e x kuur.

Weer weinig klachten, alhoewel weinig, ik heb er wel weer een paar bij verzameld:

Allergie: Plotseling ben ik allergisch voor de gewone pleisters die ze gebruiken om het gaasje te plakken na het bloedprikken, loop dus nu met 2 gratis tatoeages in mijn ellebogen rond....
Obstipatie, behoeft verder geen uitleg toch ;)
Vocht vasthouden: idem, maar de oorzaak zal ik wel even toelichten: komt door dat ze ongeveer 20 liter vocht mijn lichaam in stouwen, aan het eind van de 2 weken, heb ik alles er wel weer uitgeplast....
Vingertoppen die tintelen/pijn doen/gevoelig zijn: Dit wordt helaas veroorzaakt door 1 van de onderdelen van de kuur. Ik wordt de eerste dagen na de kuur wakker met pijnlijke vingertoppen, die gaan dan tintelen en vervolgens jeuken. En dan verdeeld over de dag nog vaker. Dit duurt tot zondag ongeveer, nu is het af en toe. Dit is wel iets wat zeer goed in de gaten gehouden moet worden, het zijn namelijk de uiteinden van je zenuwen die aangetast raken, als het te ver gaat en ik dus bijvoorbeeld moeite ga krijgen met knoopjes dicht doen, pen vasthouden, dan moet ik meteen aan de bel trekken, anders sterven ze af, is niet handig.

De afgelopen dagen dus weinig gedaan, had gisterochtend een vlaag van energieverbijstering om vervolgens in de middag alle energie kwijt te raken. Maar ja, dat mag toch ook. Bovendien was het gisteren toch op een gegeven moment wel drukkend en dit weer trek ik nu wat minder. Wat wel erg jammer was, ik kon vrijdagavond niet mee naar de bruiloft van Martins collega, had ik toch wel leuk gevonden, maar er ligt een gezellig bbq in het verschiet!

Zoals sommigen weten, ik ben nogal een zeur als het gaat om het vinden van de juiste kleding enz. Ik liep dan ook nog op de winter laarzen, gevoerd. Tot en met vorige week geen probleem, maar bij temperaturen die de 20 graden voorbij gaan niet handig. Dus vandaag ons zelf maar getrakteerd op een nieuw paar schoenen, zo zijn wij ook weer deels zomerproof. Het is wel vervelend, ik mag nu namelijk niet in de zon, dus bedekkende kleding aan en goed insmeren.

Nu er een zonnige week is aangebroken, die dus al goed qua temperatuur begint, deze maar rustig ingaan. Zaterdag gezellig op visite in Apeldoorn, zondag gezellig aan de BBQ bij mijn ouders, het seizoen maar eens even inluiden, maar met deze festiviteiten in het vooruitzicht eerst alle rust.

Dan nog even een laatste huishoudelijke mededeling, ik ontvang van verschillende kanten de opmerking dat ze geen reactie kunnen plaatsen. Ik heb dit wel mogelijk gemaakt, maar er is een of andere bug, het is een bekende klacht en alleen gmail gebruikers kunnen reageren. Mocht je dus willen reageren, stuur mij dan een mailtje, ik zal dan de reactie plaatsen (mocht je dit willen) en reageren

Uitslag scan

Toen ik vanochtend wakker werd, had ik absoluut geen zin om uit bed te komen, enerzijds niet omdat ik geen zin had om te sporten, ik voelde me zoooooo moe, anderzijds niet omdat ik vandaag de uitslag van de scan zou krijgen. En hoewel ik vol vertrouwen was, begon het toch de afgelopen dagen meer en meer te knagen, want wat als mijn gevoel toch niet klopte, wat als het niet voldoende was afgenomen of het juist erger was geworden, wat als......

Maar goed, ik heb mijzelf toch weten te bewegen en ben gaan sporten. Als je dan eenmaal daar op de fiets zit dan voelt het goed en als ik het rondje heb gedaan voel ik mij voldaan, toch maar weer wat spiertjes gekweekt en de conditie wat opgevijzeld. Vervolgens vlug naar huis toe want Martin moet werken en wat zal ik eens gaan doen. Nou weinig, afwasmachine uitpakken, oven reinigen (wat achterstallig onderhoud wegwerken wat ons een ruitje heeft gekost, duur leermomentje) en op de bank GTST kijken. Vervolgens het eten van ons klaarmaken en zorgen dat de kinderen het ook daadwerkelijk opeten, wat bij Nathan geen enkel probleem is, die heeft een lintworm, maar Charlotte is altijd druk met alles behalve het eten. Uiteindelijk is het alweer kwart over 12 en zitten de kinderen in de auto om ze naar Henk en Lolly (Charlottes interpretatie van ome Henk en tante Roely) te brengen, vervolgens snel door naar Martin en op naar het ziekenhuis. Zo lees je, een druk ochtendprogramma waardoor ik weinig tijd had om na te denken. Voor ik het weet is het alweer half 2 en laat ik bloed prikken en begint het lange wachten, lees een half uur.

Om 2 uur hebben we de afspraak met de arts. Mijn arts is niet een oude knar die over de rand van zijn brilletje zit heen te kijken met mevrouwtje het is toch wat, of hoe voelen wij ons vandaag. Nee mijn arts is een jonge vrouw van rond mijn leeftijd die meteen het nieuws brengt en het positief weet te verpakken, zo ook vandaag. We kwamen binnen en we zaten koud en ze zegt "laat ik maar meteen met het goede nieuws beginnen", dan gaat er al een zucht van verlichting door je heen. Ze vertelde ons dat de scan goede resultaten liet zien. De aangetaste klieren waren een stuk kleiner geworden en de onrustige klieren (daar waar dus ook anders wat was gekomen) waren weer rustig, die kleurden amper tot niet meer op de scan! Ze is was tevreden en uiteraard wij ook! Daarnaast zijn mijn bloedwaarden ook weer perfect, dus ik heb de hele dag met een lach van oor tot oor gelopen en dat zal de rest van de week nog wel zo blijven.

Morgen heb ik weer een kuur, kuur 3A en dat betekent dat ik nu bijna op de helft zit, op 30 mei krijg ik kuur 3B en dan zit ik daadwerkelijk op de helft.

Scan

Vandaag heb ik de eerste pet-scan gehad. Een pet-scan is ook wel een hele happening. Omdat ik er ook een CT scan bij kreeg, waarbij de darmen ook op de foto moesten, mocht ik gisteren al beginnen met de "overheerlijke" telebrix drankjes, bij iedere maaltijd 1. Voor degene die het niet weten, ik verafschuw drankjes, ja nee niet de alcoholhoudende, die lust ik wel ;), maar hoestdrankjes is voor mij al een hel. Ieder flesje moest ik eigenlijk nog vermengen met 2 glazen water, dat heb ik gedaan maar dan heb je een dubbele hoeveelheid wat niet te drinken is en dus ook 2x zoveel de tijd om te kokhalzen. Dus gewoon fles aan de mond, neus dicht en drinken maar....

Vanochtend moest ik er om half 10 zijn, je mag dan vanaf 6 uur ervoor niet eten (tja dat doet ik toch niet als ik slaap) en ik moest in de 2 uur ervoor een liter water drinken. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis mag je na een suikertest plaatsnemen op bed. Ze testen eerst je suiker, deze mag namelijk niet te hoog zijn dat beïnvloed de werking. Nadat ze het infuus geplaatst hebben, spuiten ze het radio actief goedje in en dan begint het onder een dekentje stil liggen. Dit moet ook weer, bij teveel spieractiviteit of als je het koud hebt, is het ook weer mislukt. Nadat je drie kwartier hebt stil gelegen, mag je op de plaat gaan liggen wat door de scan heen gaat, dit duurt ongeveer een half uur. Eerst maken ze de pet-scan, daarna de CT scan. Voor de CT scan dienen ze je ook nog een goedje toe, waardoor je een warmtegolf door je lichaam heen krijgt die eindigt in een plas gevoel, heel bizar.

En nu begint het wachten, wachten tot dinsdag, dan krijgen wij de uitslag. Spannend, hoe optimistisch ik ook ben, het is en blijft spannend, je lichaam doet wat die wil in dit geval. En hier hangt toch ook weer het vervolg traject vanaf. blijft die hetzelfde of gaat die nog zwaarder worden.

Gisteren was ik overigens nog op kantoor, ik was er sinds het begin niet meer geweest, maar het binnenkomen is alsof je niet weg bent geweest. Het fijne is om te horen hoe iedereen met je mee leeft en de meest gehoorde opmerking is: "wat zie je er goed uit". Altijd leuk om te horen, maar nu helemaal. Tja het is natuurlijk altijd afwachten hoe je lichaam reageert, daarnaast ben ik ook nog niet kaal, dat maakt gewoon een verschil. Uiteindelijk was ik er alweer 3 uur en had ik eigenlijk nog geeneens met iedereen (goed) kunnen praten, maar moest ik alweer weg. Ook goed, want was op dat moment wel weer moe. In de tussentijd was er niks, maar toch ook veel veranderd. Het was weer goed om er te zijn, ga er snel weer een keer water drinken.

Nu gaan we op naar het weekend, morgen wordt mijn vader alweer 60! Gezellig vieren, samen met zusje en goede vrienden. Ik weet niet of jullie nog plannen hebben voor het weekend, maar alvast een fijn weekend!

En toen was het alweer zondag

En toen was het alweer zondag, pff wat gaat de tijd toch ook snel, ondanks dat je thuis zit.

Ik voel me nu ook wel weer redelijk oke. Ik heb nog wat last van mijn handen, ik denk dat het de tintelingen zijn die erbij horen, maar toch maar even navragen deze week, omdat ik deze week enorm veel vocht vast hield en eigenlijk nog steeds wel doe.

Waar ik nu ook last van heb is meer haarverlies, ik ga er dus helaas niet aan ontkomen. Er zullen nog wel wat traantjes om vloeien, maar ja kan er ook niks aan veranderen.

Afgelopen dagen ook weinig bijzonders gedaan. Vrijdag had ik mijn wekelijkse uitje weer, de boodschappen! ;) Gisteren niks, gisteravond hier binnen kunnen meegenieten van het bevrijdingsfestival.

Heeft iemand van jullie nog wat gedaan aan de dodenherdenking of het bevrijdingsfeest? Voor mij is het toch altijd wel weer de dagen dat ik terugdenk aan mijn grootouders. Zij hebben het meest verschrikkelijke meegemaakt. Mijn opa was politieagent en heeft ook het eea meegemaakt, waaronder de razzia in Putten. Omroep Gelderland heeft hierover een aflevering gemaakt in een reeks getiteld vrouwen in oorlogstijd, voor de geinteresseerden een aanrader. Ik dwaal even wat af, want wat ik eigenlijk wilde zeggen is dat het maar een mindere moeite is voor ons om ook op 4 mei 2 minuten stil te staan bij alle gesneuvelden tijdens de wo2 en andere oorlogen.

Vandaag, de zondag, is eigenlijk de dag dat Martin vaak wat onderneemt met de kinderen (of 1 van de 2). Voor deze week had ik die zondag al afgelost, zodat hij iets kon doen wat al 6 weken op de planning staat. Vandaag was dat even anders. Na een vrijgezellenfeest gisteravond is hij vandaag al de gehele dag niet aanspreekbaar, dus nadat Nathan vanmiddag ook op bed lag, ben ik met Charlotte naar Tuinland gereden, tip: doe dit niet net voor moederdag, heb nu spierpijn in mijn kuiten van het slenteren. Maar goed, daar even wat bloemetjes gehaald, nog lang niet voldoende, om hier de bakken wat op te fleuren, want ben de saaie bakstenen nu zat. En nu kan het ook he, ijsheiligen is in aantocht en eerlijk gezegd verwacht ik nu geen min 10 meer (wie ijsheiligen niet kent, even googlen).

Er staat een afspraak voor de scan!

Zo, de afspraak voor de scan staat, volgende week krijg ik de pet-scan en die week erna, voor mijn volgende kuur, krijg ik de uitslag, Spannend!

Gisteren had ik natuurlijk de 4e keer kuur en dus afsluiting van deel 2. Eerst bloed prikken en alle bloedwaarden waren wederom goed. Mijn ijzer was weer verder gestegen en daardoor mocht ik nu stoppen met de ijzertabletten, fijn want het leverde toch wat ongemakken op. De arts sprak nog wel fijne woorden, vanwege het ijzer en uw bloedwaarden dient u op uw eten te letten, vooral rood vlees eten, nou dat is toch niet tegen een verkeerd persoon gezegd! Gnagnagna.

Helaas duurde het weer een uur voordat de eerste zak er was en vervolgens had ze het infuus op standje traag gezet waardoor de eerste zak 1,5 uur ipv 3 kwartier duurde. Uiteindelijk was het alweer bijna 6 uur voordat ik het ziekenhuis verliet.

Toch ook weer een kamer met veel verhalen, want tja iedereen heeft die gemeenschappelijke deler. Maar ze worden niet altijd besproken hoor! Gisteren ging het bijvoorbeeld ook over het kampioensfeest van Zwolle, dat toch helaas Ajax kampioen ging worden (dat gevoel was ook een gemeenschappelijke deler....) en het overlijden van een buurjongen. Op het laatst zat ik alleen met een mevrouw en zij was na een 1,5 uur alweer klaar, we kwamen zo uit op wat we hadden en dan is het toch wel weer even de harde waarheid, deze mevrouw had borstkanker en het was volledig uitgezaaid. Ze had het al eerder gehad en na de behandelingen was ze volledig genezen verklaart, om vervolgens een jaar later bij controle te horen dat ze niet meer te genezen was. Nu werd ze zolang mogelijk behandelt, totdat het niet meer aansloeg.

En nu? Vandaag staat standje rustiger dan rustig weer aan om maar weer eens bij te komen van de chemo.

Fijne donderdag!

4e keer

Vandaag heb ik weer een kuur, de 4e en dus de 2e deel van kuur 2. Na vandaag heb ik dus een derde van de kuren erop zitten (klinkt toch weer wat meer) en is de scan in zicht. ik ben er benieuwd naar, maar misschien ook wel niet, als je snapt hoe ik het bedoel.

Ik ben zeer benieuwd hoe lang het gaat duren vandaag, hopelijk doe ik dit keer het licht niet uit, voor de volgende keer staat in ieder geval een vroegere afspraak, is toch wat handiger met 2 kinderen. Tevens zal ik eens kijken of ik een foto kan regelen van het hele gebeuren, weten jullie ook eens hoe het eruit ziet, hoeven jullie dat zelf niet op te zoeken ;)

Gisteren mocht ik weer sporten, er was een stagiair en zij moest uitrekenen of mijn trainingsschema wel voldoende was, blijkbaar niet en we hebben het schema nu wat verzwaard. Het is toch wel weer heerlijk om te sporten, kijken of ik dat straks in het drukke werk/kinderen schema ergens kan inpassen op waarschijnlijk de Wii.